| |
25 Μαρτιου 2008...
σαν σημερα...πριν απο ενα χρονο...
η τελευταια ανασα ζωης που πηρα...
η τελευταια φορα που με πληγωσες....
Σε ειδα στο παρκο...καθοσουν διπλα στην σημαια...
Δεν ημουν σιγουρη οτι ησουν εσυ...ειχες αλλαξει...
Ειχαν περασει τοσοι μηνες απο την τελευταια φορα που σε ειδα...
αν και σε σκεφτομουν καθε μερα[περισσοτερο απο οσο θα επρεπε] ειχες αλλαξει...
Κοκαλωσσα εκει και σε παρατηρουσα...δεν ξερω τι περιμενα...ισως οτι ησουν μια ψευδαισθηση
οπως ολες οι αλλες...και περιμενα απο στιγμη σε στιγμη να εξαφανιστεις...Ομως ησουν αληθινος..
ο αγγελος που εφυγε απο την ζωη μου...εκει...πεντε μετρα μακρια μου...ακομη πιο ομορφος απο
οσο θυμωμουν...απο οσο αφηνα τον εαυτο μου να θυμηθει....
Τελικα εσυ ησουν αυτος που εκανε την πρωτη κιηση...οπως παντα σε αυτη τη σχεση.Με να συγκρατημνο χαμογελο με χαιρετησες...με ρωτησες τι κανω...πως τα παω στην ζωη μου...Ομως δεν ανεφερες τιποτα για το τι συναιβει...σαν να μην ειχε συμβει ποτε...η ισως οπως κι εγω δεν ηθελες να χαλασεις την στιγμη...Η καρδια μου χτυπουσε πιο γρηγορα...κατι που ειχε να κανει εδω και καιρο...
απο την τελευταια φορα που με αγγιξες....Οσο περνουσε η ωρα τοσο πιο ανετα ενιωθα μαζι σου..αλλωστε παντα θα παρεμενες ο καλυτερος μου φιλος...ο μονος που ηξερε ποια πραγματικα ημουν..που με αγαπουσε για αυτο που ημουν...Ξαφνικα ενιωθα υπεροχα...οχι σαν να εκλεισαν οι πληγες...μα σαν να μην υπηρξαν ποτε...Μου αρκουσε που ξανα κοιτουσα μεσα στα ματια σου...αυτα τα ματια που ομοια τους δεν εχω βρει μεχρι σημερα...Γαλαζιο και γκρι σε μια τελεια συμμετρια....Σαγαπουσα ακομη...το ηξερα...μα προσπαθησα να ανγοησω τα συναισθηματα μου...
Το τηλεφωνο σου χτυπησε...κι επρεπε να φυγεις....το ηξερα οτι δεν θα κρατουσε πολυ..μα ειχα συμφιλιωθει με την μοιρα μου...αλλωστε εμεις οι δυο ειχαμε τελειωσει....Με ρωτησες αν ηθελα να παμε καμια μερα για καφε...κι εγω εγνεψα θετικα...εκεινη την στιγμη δεν με ενοιαζε αν πληγωνονμουν...το μονο που ηθελα ηταν να υπαρχεις παλι στην ζωη μου...Σε ειδα να χανεσαι μεσα στο πληθος καθως με αποχαιρετουσες....
Την υπολοιπη μιση ωρα εψαχνα να βρω τους γονεις μου μεσα στο πληθος...λιγο δυσκολο βεβαια αφου ο μονος που εβλεπα μπροστα μου ησουν εσυ...Λεν οτι οταν επιθυμεις κατι παρα πολυ αυτο συμβαινει....κι εγω μονο που μπορουσα να σκεφτω ηταν η επιθυμια μου να γυρισεις πισω...να σε αγγιξω...να σε αγκαλιασω...Ξαφνικα ακουσα το ονομα μου..καποιος με φωναζε μεσα απο το πληθος ..το πιθανοτερο ηταν να ηταν οι γονεις μου...η οι κολλητες μου...μα ησουν εσυ...κοιταξα γυρω μου...εψαχνα να σε βρω....και τοτε ενιωσα το αγγιγμα σου στο χερι μου....ησουν εκει...με ρωτησες μηπως θα θελα να πιουμε τωρα εκεινο τον καφε...κι εγω αλλο που δεν ηθελα....τους εγραψα ολους...γονεις και παρεα....κανεις δεν ηξερε που ημουν....
Ολη την μερα καναμε βολτες....οπως παλια...μερικες φορες το χερι σου ακουμπουσε δειλα το δικο μου...κανωντας την καρδια μου να χτυπα πιο δυνατα....τι ηλιθια καρδια...Συζητησαμε για τα παντα...τα παντα εκτος απο μας...μεχρι που καποια στιγμη δεν αντεξα και σε ρωτησα τι ειχε γινει...τοτε..τοσους μηνες πριν....Το μονο που εκανες ηταν να με ρωτησεις αν σε αγαπαω ακομη...κι οτι ολα τα αλλα δεν ειχαν σημασια...Δεν ξερω πως ερμηνευσες την σιωπη μου...παντως οταν τα χειλη σου βρεθηκαν πανω στα δικα μου δεν μπορεσα να αντισταθω...η καρδια μου χτυπουσε με εναν ακανονιστο παραλογο ρυθμο ενω ταυτοχρονα κοπηκε η ανασα μου και τα χερια μου μπλεχτηκαν στα μαλλια του...απομνειμονευαν απλειστα το προσωπο του...Εκεινη ηταν η στιγμη που αποφασισα πως δεν υπηρχε κανενας πονος στον κοσμο που θα δικαιολογουσε να χασω κατι τετοιο...Αν ηταν να κοπω σε ακομη περισσοτερα κομματια γιατι να μην επαιρνα οσα μπορουσα σε ανταλλαγμα....τα χερια του απομνειμονευαν το κορμι μου με τον ιδιο τροπο ενω τα λιγα δευτερολεπτα που τα χειλη του ηταν ελευθερα ψιθυριζε το ονομα μου....
Ετσι περασε εκεινη η μερα...γυριζωντας σε μερη που πηγαιναμε μαζι...στο παγκακι διπλα στο ποταμι....εκει που δωσαμε το πρωτο μας φιλι...στο παλιο δεντροσπιτο....η πρωτη και τελευταια μας φορα...Μια μερα μαζι σου...αυτο που ποθουσα απο την στιγμη που σε εχασα....Η καλυτερη μερα της ζωης μου μετα απο την στιγμη του θανατου μου...Εκεινο το βραδυ με αποχαιρετησες με ενα φιλι...μου πες οτι μαγαπας...κι οτι δεν πρεπει να ξανα χαθουμε...γιατι ειμαστε ενα...και παντα θα ειμαστε μισοι αν εχανε ο ενας τον αλλο....κι οτι κι αν γινει καθε χρονο τετοια μερα θα την περναμε μαζι...μεχρι να ξανα καταληξουμε μαζι...Θυμηθηκα που πριν απο πολλα χρονια ειχαμε πει πως αν χωριζαμε δεν θα ξανα καναμε σχεση οσο θα ειχαμε αισθηματα ο ενας για τον αλλο...Ημασταν πεντε χρονια μαζι....μεχρι που αποφασισες πως θες να μεινεις μονος...πως με αγαπουσες μα δεν ηθελες να με πληγωσεις...Δεν μπορουσες να καταλαβεις ομως οτι ο χειροτερος τροπος να με πληγωσεις ηταν να με αφησεις...διχως λογο....Πεντε χρονια ποτε δεν σε απατησα...δεν γυρισα να κοιταξω αλλον...ακομη κι οταν χωρισαμε...κρατησα την υποσχεση σου...Μεχρι που σε ειδα στην αγκαλια μιας αλλης....Ειδες τα δακρυα στα ματια μου...μα για πρωτη φορα ηταν δακρυα οργης.ετρεξες πισω μου...ειπες πως ο μονος λογος ηταν για να της πεις πως τελειωσε...Ομως ηταν πια αργα.....σε ειδα να την φιλας...να την κρατας....
Σημερα πηγα στο ιδιο σημειο...κι ησουν εκει...με περιμενες...ομως δεν ημουν μονη...ημουν κλεισμενη σε μια αλλη αγκαλια..Ειδα τα δακρυα στα ματια σου...τον θυμο να φλεγεται μεσα τους...Δεν ηρθα να σου μιλησω...Σκουπισα τα δακρυα μου στο στηθος του Μιχαλη....τον αγκαλιασα πιο σσφιχτα...αγνοησα την καρδια μου που ραγισε ξανα....το μονο που εκανα ηταν να σου στειλω εναν ψιθυρο...ενα σαγαπω....Ελπιζω να τον ακουσες...να τον ενιωσες....γιατι αυτο δεν α αλλαξει ποτε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
