| |
ΗΜΑΣΤΑΝ ΔΥΟ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΑΠΛΑ ΓΝΩΣΤΟΙ…
Μ’ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕΣ Σ’ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΙΩΠΗ…
ΔΩΣΑΜΕ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΑΣ
ΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ‘ΘΕΛΕ ΠΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
ΝΑ ‘ΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ…
ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ
ΚΙ ΟΣΟ ΓΥΡΙΖΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ ΠΑΛΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ…
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ…
ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΑ ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ
ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΑΠΛΑ ΓΝΩΣΤΟΙ…
ΚΑΙ ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΙ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑΩ…
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΣΥ ΠΟΝΑΣ
ΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ…
ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ
ΚΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΩ…
ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ ΝΑ ΖΩ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
