| |
Ψυχες κλειδωμενες...σφιγμενες...αδειες...
οι μερες κυλανε το ιδιο ψυχρες
κατω απο τον ανοιξιατικο ηλιο...
διχως ενα χαμογελο να τις φωτισει...
διχως ενα σαγαπω να τις ζεστανει...
Παρασταση ειναι η ζωη κι εμεις
οι ηθοποιοι πανω στα σανιδια της που τριζουν...
κανεις δεν ξερει τι τον περιμενει...
η πτωση η το χειροκροτημα....
η καρδια μου εχει παγωσει...
και ξερω πως η πληγη δεν εχει κλεισει...
ματωνει κε καθε νεο χτυπο...
λουλουδι που μαραθηκε πριν προλαβει να ανθισει....
Νιωθω πως εχω πεθανει...
μα οι νεκροι δεν μπορουν να ονειρευτουν....
κι εγω ονειρευομαι ακομη...
ονειρευομαι την ζωη που δεν μπορεσα να ζησω....
Οι ματιες σου σφαιρες που πληγωνουν την μοναξια μου...
το αιμα καυτο κυλαει απο τις πληγες...
κοκκινο μελανι...γεμιζει τις λευκες σελιδες....
ο πονος γινεται εμπνευση....
η αγαπη στιχος....ζωγραφιζει
με τις λεξεις το συναισθημα.....
Ζητω την θαλπωρη ενος φιλικου βλεμματος
μα δεν υπαρχει πουθενα....
φαντασματα του παρελθοντος
με αισθηματα νεκρα....
Η σιωπη βαρια...πεφτει σαν την ομιχλη....
σκιες σφυριζουν μεσα στο σκοταδι...
ψαχνω στον καθρευτη οτι απεμεινε απο τον εαυτο μου....
Ο αγγελος μου με κοιταει θλιμμενος μεσα απο το γυαλι....
διαφανη η ψυχη μου...απο αυτον δεν μπορει να κρυφτει...
τον προδωσα....αγαπησα εσενα πιο πολυ...
Τα ματια του ειναι δακρυσμενα...
οι φτερουγες του ματωμενες....
θρηνει για την κλεμμενη μου αθωοτητα....
Τα χειλη μου ματωνουν στην
αναμνηση ενος φιλιου που ποτε δεν σου δωσα...
δακρυα λαμπυριζουν στο βλεμμα μου
μα ξερω πως τουλαχιστον καποιον αγαπαω....
Βρεχει...
παιζουν ρυθμους οι σταγονες...ψιθυρους καρδιας....
συναυλια της καταιγιδας...
μου μαχαιρωνει την καρδια η απωλεια
της ζεστης σου αγκαλιας....
Δεν πιστευω στο Θεο...
μα πιστευω στους αγγελους....
κι ο αγγελος μου υποφερει...
ραγισε η καρδια του απο την θλιψη....
Σερνεται στις λασπες....
αιμα σταζουν τα ματια του...
με σπασμενα φτερα προσπαθει να πεταξει....
να μου φερει πισω το τελευταιο μου ονειρο....
Η νυχτα ξεθωριαζει...
τα πρωτα χρωματα της χαραυγης σκορπιζουν το σκοταδι....
ο γνωριμος χτυπος της καρδιας σου....διπλα μου....
η ανασα σου χαιδευει τον λαιμο μου...
με κρατας σφιχτα....
Δεν ειναι ονειρο...εισαι εδω....παντα ησουν....
Σαγαπω...σου ψιθυριζω στο αυτι...ανοιγεις τα βλεφαρα σου...
μου χαμογελας γλυκα...με κοιτας με δυο σταγονες θαλασσα..
το πιο ομορφο χρωμα της σκεψης μου...το πρωτο ξυπνημα μαζι σου....
Δεν ηταν τιποτα....μονο ενα ονειρο...μια μερα στην ζωη που δεν θα αντεχα
να ζησω...διχως να νιωθω το κορμι σου....την ψυχη που αγαπαω....
Ο αγγελος μου χαμογελα μεσα απο τον καθρευτη....τα μεταξενια φτετα του
λαμπουν σαν τον ηλιο...ειναι ευτυχισμενος....Δεν με χρειαζεσαι πια...
λεει χαιδευοντας μου τα μαλλια...δεν θα ξανα μεινεις μονη στο σκοταδι...
δεν θα ξανα δακρυσεις ποτε...τωρα μπορω να φυγω...
Σε ευχαριστω ψιθυριζω και του ανταποδιδω το χαμογελο...τωρα ξερω πως ειμαι
ασφαλης μεσα στην αγκαλια σου...που μπορω να σε βρω τον ρωταω με ματια θλιμμενα...μα
λαμπερα απο την ευτυχια που μονο η πρωτη αγαπη μπορει να προσφερει...Εδω...λεει αγγιζωντας
την καρδια μου...ενιωσα και το τελευταιο κομματι παγου να λιωνει...η απλως κοιταξε στον καθρευτη...
Να μου την προσεχεις σου ψιθυριζει....μην μου την πληγωσεις...σε αγαπαει....
Του εγνεψες θετικα χαμογελωντας....Και τοτε ανοιξε τα φτερα του να ξεμουδιασουν....
17 χρονια ειχε να τα χρησιμοποιησει...μας χαρισε το πιο ζεστο του χαμογελο και με την πρωτη
δεσμιδα φωτος εφυγε για τα αστερια που τρεμοσβηναν απο το πρωτο φως της αυγης...
Εμεινα εκει...στο ανοιχτο παραθυρο να τον κοιταζω....με αγκαλιασες...σκουπισες τα δακρυα
μου και με φιλησες γλυκα...Θα ναι παντα εδω μου ψιθυρισες και μου εδειξες προς τον ουρανο...
Το πιο λαμπρο αστερι στον ουρανο του ερωτα μας που θα ακουει ολες τις ευχες μας...
Σαγαπω σου ψιθυρισα..δεν μιλησες...αρκεστηκες μονο στο να χαμογελασεις και να με φιλησεις...να με κρατησεις σφιχτα...απολαμβανωντας την σιωπη...την γεννηση μιας νεας μερας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
