Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ουράνιο τόξο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130781 Τραγούδια, 269458 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ουράνιο τόξο
 
Περπατώντας μες στη βροχή χωρίς αλεξικέραυνο, ένιωθα τους κεραυνούς να χτυπάνε αλύπητα το κορμί μου.
Ένιωσα το μίσος και τη λύπη...τη στεναχώρια και όλα τα αισθήματα που σε κάνουν να στεναχωριέσαι.
Δεν άντεξα και κρύφτηκα σε μια στεγνή γωνιά, μπας και γλιτώσω...
Μα ο κεραυνός είχε καταφέρει να ριζώσει βαθιά στο κορμί μου.
Στο τέλος της καταιγίδας βγήκε επιτέλους το ουράνιο τόξο.
Μόνο που εγώ αντί για τα χρώματά του, έβλεπα καφέ, μαύρο, γκρί, και όλα τα σκοτεινά χρώματα..
Δεν ένιωθα όπως πρίν. Ένιωθα σκοτεινή, σαν κάτι να με παρακινούσε να μη πώ τίποτα καλό.
Και τότε κατάλαβα πως είναι να είσαι απελπισμένος, πληγωμένος.
Πώς είναι να μη νιώθεις, να μη ζείς..
Ούτε ένα χρώμα δε μπήκε στη ζωή μου.
Κι εγώ κάθε φορά που βρέχει, περιμένω το δικό μου ουράνιο τόξο.
Όχι αυτό με τα σκούρα χρώματα, αλλά αυτό με τα φωτεινά που εκπροσωπεί το φώς, τη ζωή, την ελπίδα μα πάνω απ'όλα
.....................................................................ΕΜΕΝΑ!..............................................................................................τις ελπίδες μου, τα όνειρά μου, τη ζωή μου...!!!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...Bazinga...
 
χρηστος καραμανος
11-04-2009 @ 06:08
Πώς είναι να μη νιώθεις, να μη ζείς..
Ούτε ένα χρώμα σε μπήκε στη ζωή μου.
Κι εγώ κάθε φορά που βρέχει, περιμένω το δικό μου ουράνιο τόξο.
Όχι αυτό με τα σκούρα χρώματα, αλλά αυτό με τα φωτεινά που εκπροσωπεί το φώς, τη ζωή, την ελπίδα μα πάνω απ'όλα
.....................................................................ΕΜΕΝΑ!..............................................................................................τις ελπίδες μου, τα όνειρά μου, τη ζωή μου...!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΜΙΤΣΕΦ
11-04-2009 @ 06:49
Υπομονη ελενιτσα θα δουμε και το δικο μας ουρανιο τοξο θα δεις
Γιάννης Χρυσέλης
11-04-2009 @ 12:14

Περπατώντας μες στη βροχή χωρίς αλεξικέραυνο, ένιωθα τους κεραυνούς να χτυπάνε αλύπητα το κορμί μου.

ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατή

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο