| |
| | Λογοπαίγνιο_ρίμα |  | | | Το κάθε παιχνίδι είναι ελιξίριο της νεότητος." Παίξτε!!! | | |
[I]Δε συμφωνώ ότι τα λογοτεχνικά (στιχουργικά) παιχνίδια ο άνθρωπος δημιούργησε για
να τέρψει, να διασκεδάζει, να θεραπεύσει την ανία του. Νομίζω πως μπορούν να έχουν και τη δύναμη του στοχαστικού αποφθέγματος, του λυρικού αριστουργήματος, της καυστικής σάτιρας, και πολλά άλλα προσόντα.
Εδώ θα σας παρουσιάζω κάτω από τον τίτλο «Λογοπαίγνιο» μερικά δικά μου δημιουργήματα: ακροστιχίδες, αινίγματα και γρίφους, αναγραμματισμούς, ταυτογράμματα, είδη ριμάτων και άλλα.
Όλα αυτά είναι εργαλεία του ποιητή και πολλές φορές ομορφαίνουν το ποίημα.[/I]
[U][B]Ομοιοκαταληξία ή ρίμα[/B]:[/U] [I]η επανάληψη της ίδιας καταλήξεως στις τονιζόμενες και γενικότερα στις συλλαβές των τελευταίων λέξεων δυο η περισσοτέρων στίχων έμμετρου κειμένου, έτσι ώστε να δημιουργείται ηχητική ανταπόκριση.[/I]
[B]Όταν ο άνθρωπος…[/B]
[I](ομοιοκατάληκτα γνωμικά) [/I]
Όταν ο άνθρωπος αδιαφορεί,
την άλλη μέρα μαυροφορεί.
Όταν ο άνθρωπος αδικεί,
με τον Μεγαλοδύναμο φιλονικεί.
Όταν ο άνθρωπος αισχρολογεί,
την έλλειψη ανατροφής ομολογεί.
Όταν ο άνθρωπος διαβάζει,
τον διάβολο τρώει το μαράζι.
Όταν ο άνθρωπος διασκεδάζει,
την ψυχή του αδειάζει.
Όταν ο άνθρωπος θυμώνει,
φεύγει από τα χέρια του το τιμόνι.
Όταν ο άνθρωπος κρίνει,
εκκρίνει στο αίμα του τοξίνη.
Όταν ο άνθρωπος μισεί,
θα γιατρευτεί μόνο σε έρημο νησί.
Όταν ο άνθρωπος νουθετεί,
το πνεύμα αντιλογίας υπηρετεί.
Όταν ο άνθρωπος προδίδει,
όλη η ύπαρξή του σέρνεται σαν φίδι.
Όταν ο άνθρωπος σιωπάει,
η Σκέψη τη Φλυαρία ξυλοκοπάει.
Όταν ο άνθρωπος συγχωρεί,
η Σοφία είναι το φαβορί.
Όταν ο άνθρωπος σφάλλει,
σίγουρα φταίει το κεφάλι.
Όταν ο άνθρωπος υποφέρει,
αυτό σημαίνει ότι ζει και φέρει.
Όταν ο άνθρωπος σε κολακεύει,
τη νοημοσύνη σου κοροϊδεύει.
Όταν ο άνθρωπος πολλά επιθυμεί,
θα χάσει την υπόληψή του και την τιμή.
Κάνει καλό, όταν ο άνθρωπος ιδρώνει,
όχι και μόνο κάτ' απ' το σεντόνι.
[B]Ο δρόμος που πήρα[/B]
(ομόηχη ρίμα)
Το νόημα της ύπαρξης αναζητώντας,
απέκτησα τη γλυκόπικρη [B]πείρα[/B]:
να πλημμυρίζω της καρδιάς την [B]πύρα[/B],
με την ξανθιά …
και αλκοολούχα [B]μπίρα.[/B]
[B]Οι ελλείψεις[/B]
(ηθικές ηχώ-ρίμες)
Τον σεβασμό και την αγάπη αναζητούμε με πυγμή.
[B]Μη![/B]
Μήπως της απληστίας το παιδί είναι το μίσος.
[B]Ίσως![/B]
Ακούμε με απάθεια τον τιποτένιο, που κάνει τον καμπόσο.
[B]Ως πόσο;[/B]
Κατάντησε ο άνθρωπος να κάνει την ειλικρίνεια αυτοταμπού
[B]Πού;[/B]
Άρπαξε το δικαίωμα εμάς να νουθετεί ο ποταπός.
[B]Πώς;[/B]
Ο Tριανταφυλλόπουλος κραυγάζει πως ο αστυνόμος
και ο δικαστής ζουν μέσα στην κραιπάλη.
[B]Πάλη;[/B]
Της Πίστης ο κρυστάλλινος Ναός έπαθε κραχ.
[B]Αχ![/B]
Πνίγομαι, θέλω το πιάτο με οξυγόνο δεσποινίς σερβιτόρα.
[B]Τώρα![/B]
[B]Ο επιδειξίας[/B]
[I](ομόηχη ρίμα)[/I]
Στη στάση του λεωφορείου περιμένει ο κοσμάκης,
μαζί τους βρίσκετε ο φανφαρόνος της γειτονιάς, ο Σάκης.
Πάντα αργόσχολος και ελαφρός,
σήμερα πολυάσχολος και σοβαρός.
Δήθεν εκνευρισμένος, κουνάει τα χέρια του και φωνάζει,
το έργο του ΟΑΣΘ κατσαδιάζει.
Εν τω [B]μεταξύ,[/B]
παρ' όλο που είναι ταπί
ο Σάκης φεύγει … [B]με ταξί.[/B]
[B]Φούστα[/B]
[I](ομόηχη ρίμα)[/I]
Καινούργια φούστα
φοράνε τα λόγια [B]τα κενά,[/B]
κούφια, ανίσχυρα
και τα δαιμόνια [B]τα καινά.[/B]
[B]Ιωβηλαίο[/B]
[I](ρίμα-καλαμπούρι) [/I]
50 χρόνια πριν μας υποσχέθηκε η Συμμαχία,
θα συμβάλουμε στην ειρήνη και στην ησυχία.
Ήταν αέρας κοπανιστός,
και [B]να το[/B],
ανθρωποκτόνος και καταστροφέας έγινε το[B] ΝΑΤΟ[/B].
Δεν καταδέχεται το αγύριστο κεφάλι την συνομιλία,
τώρα έχει αρρωστημένο πάθος
με [B]θαΝΑΤΟφιλία.[/B]
24.04.1999
H μέλισσα
[I](ομόηχη ρίμα) [/I]
Βουίζει απειλητικά και βγάζει το κεντρί
υπερασπίζοντας τον πλούτο της [B]με λύσσα,[/B]
παράγει χρυσαφένιο μέλι και πολύτιμο κερί
η δουλευτάρα και νοικοκυρά, η [B]μέλισσα.[/B]
[B]Το καθαρό μητρώο[/B]
[I](ομόηχη ρίμα) [/I]
Δεν ξέρω πώς να συγκρατήσω
την ασυγκράτητη οργή,
γιατί θα ήθελα να πέσω με γροθιές και με ορμή
πάνω σ' αυτό που λέγεται: «κοινωνική ζωή».
Όμως… φοβάμαι, πως η πράξη μου αυτή
δε θα μείνει ατιμώρητη.
Τότε να κάνω τι;
Ίσως πρέπει να σφίγγω το στομάχι μου
σαν ένα σκληρό τόπι.
Τα δόντια μου τα κοφτερά,
θα φτύσω, κατόπι.
Με άλλα λόγια, πρέπει να [B]μη τρώω[/B],
και μόνο τότε θα μπορώ
να έχω καθαρό το ποινικό [B]μητρώο. [/B]
[B]Η τύχη[/B]
[I](ομόηχη ρίμα) [/I]
Ψάχνει στη γειτονιά, αναζητά μακριά
ο άνθρωπος την καλή [B]τύχη,[/B]
και δεν κατάλαβε πως την καλομοιριά
την κρύβουν του σπιτιού οι [B]τοίχοι. [/B]
[B]Ρουφήχτρα[/B]
[I](αίνιγμα, πλεχτή ρίμα)[/I]
Η φτερωτή ρουφήχτρα αιμοβόρη,
τα όνειρά μου βάναυσα τσαλαπατά.
Σε κάθε προσγείωσή της καρφώνει το δόρυ
και το τομάρι μου φουσκώνει ανεβατά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
tarifula
14-04-2009 @ 03:31 | ο Σάκης φεύγει … με ταξί.
παντως...οχι με το δικο μου... ::laugh.::
καλημερα.... ::yes.:: | | AceOfSpades
14-04-2009 @ 05:11 | βασικά υπάρχει και η ρίμα μπαλαρίνα η οποία σου έχει μάλλον ξεφύγει.
η ρίμα μπαλαρίνα, όπως και η πρίμα μπαλαρίνα, η πρώτη δλδ μπαλαρίνα κλπ κλπ καταλαβαινόμαστε νομίζω, έχει ως εξής :
Στου ουρανού μου τα άστρα κάστρα (κάνει δύο ελαφριά ζετέ) που ανθίσανε στη γλάστρα (κάνει ένα άξελ και τελειώνω, ζετέ, κάθισμα) άστρα που φωτίσανε.. (όλο αυτό είναι ένας στίχος - η πρίμα μπαλαρίνα.. μετά ακολουθούνε οι υπόλοιπες χορεύτριες) :
και βγήκανε φεγγάρια
στη μοναξιά της νύχτας φτερουγίσανε (εδώ μπαίνει ο μπαλαρίνος αυτός με το κολάν που του εξέχει ξέρεις, και πιάνει την πρίμα από τη μέση και κάνουν ένα μικρό ανσάμπλ)
και βγήκανε φεγγάρια
στη μοναξιά
στ θάλασσα
μια πόλη , άγνωστη πόλη, δείξανε
κλπ κλπ
αυτά... | | daponte
14-04-2009 @ 07:46 | Συμφωνώ με το απόφθεγμα κάτωθεν του τίτλου | | misxos
14-04-2009 @ 08:09 | Ως συμπαθητικό κουνουπάκι ήδη σε γνωρίζουμε…
Ως ξυλοκόπο της …. Φλυαρίας??? Ποιανού φλυαρίας?? Ποιος μιλάει περισσότερο απ’ όλους?
Να κ(ι)(ου)νηθείς σαν ικανοποιημένη γυναίκα…
::kiss.:: ::hug.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
14-04-2009 @ 10:23 | ''Αυτα τα παιχνιδια του Νου και τα αλλα τερτιπια της Γλωσσας
σημερα ξερουμε οτι σχετιζονται με τις απαρχες της
Φιλοσοφιας'' Ρ.Π.Ντρουά | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
