| |
| | Πρόδρομος |  | | | Πάντα με συγκινούν οι άνθρωποι που υπερασπίζουν με πάθος τις ιδέες τους... αν γράψω ακόμα ένα τέτοιο θ' αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά πάντως... | | |
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ
Ερχόταν και τους βάφτιζε
στον ποταμό Ιορδάνη
και με το δροσερό νερό
τα κρίματα ξεπλέναν
Κι ερχόντανε ντουνιάς πολύς
κι έβλεπε ο Ιωάννης
τους Σαδδουκαίους να 'ρχονται
κι όλους τους Φαρισαίους
Κι εκεί που τους εβάφτιζε
με το νερό τους είπε
αν θέτε να γλιτώσετε
έργα μετάνοιας κάντε
Κι ενώ τον κλείσαν στο κελί
στα υπόγεια του Ηρώδη
άρχισε να μιλά ο Ιησούς
στο πλήθος και να λέει
Τι βγήκατε αμαρτωλοί
στην έρημο να δείτε,
καλάμι που ο άνεμος
το πάει πέρα δώθε;
ή μήπως άνθρωπο βαριά
πολυτελώς ντυμένο;
Όσοι φορούν ρούχα λαμπρά
και ζούνε μ' απολαύσεις
τους συναντάς στ' ανάκτορα
και στα παλάτια μέσα
Μα αν είναι ν' αντικρύσετε
αληθινό προφήτη
σας βεβαιώ πως είν' αυτός
πιότερο από προφήτης
Πως μάνα δεν εγέννησε
ως τώρα πιο μεγάλο
προφήτη από τον Βαπτιστή
κι από τον Ιωάννη
Κι η Ηρωδιάδα πρόσταξε
και βγήκε η Σαλώμη
κούνησε η κόρη το κορμί
και σάλεψε τα πέπλα
Και τόσο άρεσε ο χορός
σ' όλους τους καλεσμένους
που ο Ηρώδης φώναξε
μπροστά στους αυλικούς του
Ότι θελήσεις ζήτα μου
και ΄γω θα σου το δώσω
και το μισό βασίλειο
κι αυτό θα στο χαρίσω
Τότε η Σαλώμη γύρισε
στη μάνα της και είπε;
τι να ζητήσω άραγε
κι εκείνη αποκρίθει
Την κεφαλή του Βαπτιστή
τη θέλω επί πινάκη
Κι όπως το είπε έγινε
κι ο Πρόδρομος εχάθη
άνοιξε δρόμο προς το φως
με τ' άγια του τα πάθη.-
Γράφτηκε στις 15/06/2005
Να δω του χρόνου το Πάσχα τι θα 'χω
να γράψω...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
» ΤΣΕΧΩΦ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ.
15-04-2009 @ 17:32
Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της. -Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ΄χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα.. -Για σαράντα. - Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ.. -Δύο μήνες και πέντε μέρες.. -Δύο μήνες ακριβώς.. Το 'χω σημειώσει... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές... Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη. -Τρεις γιορτές...μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα.. Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητο... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν...Χμ! σαράντα ένα ρούβλια...Σωστά; Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακόκκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του...Βγάζουμε δύο ρούβλια... Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του...Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια....Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια... -Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα... μουρμούρισε η Ιουλία. -Το ΄χω σημειώσει! -Καλά.. - Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα... Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι! -Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε.. Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα. -Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία...τρία, τρία..ένα και ένα...Πάρ΄τα.... Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της. -Ευχαριστώ, ψιθύρισε. Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου. - Και γιατί με ευχαριστείς; -Για τα χρήματα. -Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ; - Οι άλλοι δε μου 'διναν τίποτα!.... -Δε σου 'διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη; Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ | | | |
|
Aris4
15-04-2009 @ 05:10 | Ε , οχι και κορη η Σαλωμη ρε #@^&%#@* μου !!!!! ::laugh.:: ::laugh.::
Γεια σου ρε Ειρηνακι ... και μη με παρεξηγεις ε ?? Εχω τα κεφια μου παλι !!! ::kiss.:: | | ΜΙΤΣΕΦ
15-04-2009 @ 06:00 | ..αν οι ιδεες τους ειναι λογικες και σωστες πρεπει να τις υπερασπιζονται....ειρηνη μου..με παθος | | La Petite
15-04-2009 @ 06:22 | Και χτες που είδαμε όπως κάθε χρόνο τον Ιησού από την Ναζαρέτ, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μπει και επισήμως σε Πασχαλινή Περίοδο! Καθ' ότι δεν ξέρω για σας αλλά εγώ Πάσχα χωρίς Τζεφιρέλι δεν καταλάβαινω.... | | La Petite
15-04-2009 @ 07:34 | Μπορείτε να διαβάσετε σήμερα στο ημερολόγιο το διήγημα του Τσέχωφ ένας αριθμός που μιλάει για τον άνθρωπο χωρίς αυτοπεποίθηση! Να ξέρατε πόσα παλιότερα αφεντικά μου μου θυμίζει... ::down.:: | | swordfish
15-04-2009 @ 11:27 | Kαλή Ανάσταση Είρήνη!!!!! ::hug.:: ::kiss.:: Α...και δε θέλω ανησυχίες ε?... | | rock sugar
16-04-2009 @ 05:35 | Υπέροχο αυτό που έγραψες!!
και θα συμφωνήσω ...
χωρίς Τζεφιρέλι και Πάουελ δε λέει...
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
