| |
Oλα ψευτικα...
χαρτινα....αψυχα....
σχεσεις βασισμενες στην λογικη....
ζωη καθορισμενη....
διχως συναισθηματα....διχως λαθη....
Ερωτες διχως παθος....
πορευονται μεσα στο απολυτο τιποτα...
κρατανε μονο απο συνηθεια....
Η φιλια ανυπαρκτη...
κορμια στιβαγμενα σε
bar και σε cafe...
ανθρωποι που δεν γνωριζονται μεταξυ τους....
ειτε γιατι διαλεγουν την σιωπη...
ειτε γιατι δεν τους εμεινε εαυτος για να μοιραστουν....
Ο χρονος τρεχει....
τρενο ειναι η ζωη που δεν γυρναει πισω....
Επιβατες του πτωματα με παγωμενες καρδιες....
βλεπουν τους σταθμους να περναν και να χανονται....
μα ποτε δεν κατεβαινουν σε κανεναν....
γιατι φοβουνται να ζησουν....
Παραμενουν ασφαλεις μεσα στο βαγονι
της μοναξιας τους....
βυθιζονται στις αναμνησεις του παρελθοντος....
υποκειπτουν στις πληγες τους....
τυλιγμενοι σφιχτα στα παλτα τους
προσαθουν να απομακρινουν το κρυο....
δημιουργωντας μια ψευδαισθηση θαλπωρης και ευτυχιας....
Φαντασματα της σιωπης....
σκεπτομενα τις στασεις που δεν εκαναν....
τα ονειρα τους σκονισμενα
μεσα στις αποσκευες τους.....
Ποτε κανεις τους δεν μιλαει...
μονο ανταλλασουν βλεμματα θλιψης
με τους συνεπιβατες τους...
τους ανθρωπους της ζωης τους....
Αποφευγουν να κοιταξουν τον ουρανο....
μισουν τα αστερια για τις ευχες που δεν πραγματοποιησαν...
Οποτε ξημερωνει κλεινουν τις κουρτινες...
βυθιζονται στο σκοταδι της ψυχης τους....
αποφευγουν το φως....
αποφευγουν την ελπιδα....
φιμωνουν τις καρδιες τους για να μην αισθανονται....
σκοτωνουν τα συναισθηματα με τα ιδια τους τα χερια....
κι ετσι συνεχιζουν μεχρι το τελος του ταξιδιου....
απολαμβανουν το φιλι του θανατου....
το χαδι της ληθης....
Καπου μεσα σε αυτο το τρενο ειμαι κι εγω....
οι κραυγες μου αντηχουν στους διαδρομους...
μα με αγνοουν...
μονο ματια κενα σπερνουν τον φοβο μεσα μου....
Θελω να κατεβω....
θελω κατι αληθινο....
κατι να ζεστανει την ψυχη μου....
οπως η σπιθα στα καστανα ματια εκεινου του αγοριου....
που ποτε δεν γνωρισα...
μονο το ονομα του μου βασανιζει την σκεψη....
κι η θυμηση του βλεμματος του
μου καει την ψυχη....
Νιωθω.....αισθανομαι....
ειμαι ζωντανη....ειμαι ερωτευμενη....
Αφηστε με να κατεβω....
δεν θελω να ειμαι παρατηρητης της ιδιας μου της ζωης....
κι ας πληγωθω....κι ας πονεσω....
κι ας πεσω στο κενο...
Θελω να την ζησω....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
