| |
Σκοτώνεις την ώρα σου, αγναντεύοντας
κάτω απ' το παράθυρο του τίποτα.
Τρεμοπαίζεις τα χέρια σου
νευρικά κι αμήχανα.
Αδρανείς ενώπιων των ευθυνών σου,
παγώνεις τις μνήμες σου
στην άβυσο της υπαρξιακής σου βούλησης,
αποθηκεύεις τα όνειρά σου σε φακέλους ηλεκτρονικούς.
Σαν ανάψουν τα φώτα, φανερώνεσαι
μέσα από αίολα μαγνητικά πεδία,
ενώ οι σκιές του ήλιου ανοίγουν τα φτερά τους
ν' αποδημήσουν πρός το νότο,
προς το "νόστιμον ήμαρ".
Κουράστηκα μάτια μου,
κουράστηκα να μετρώ σταγόνες από αίμα
να τρυπούν την ψυχή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
