Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: οι ιτιές δίπλα στο ποτάμι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130653 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 οι ιτιές δίπλα στο ποτάμι
 
Κάτω απ το βρακί της γύφτισσας
λαγοκοιμάται
Κάποτε πρόσταζε τον κόσμο
Ένα τσιγγάνικο μουνί, ήταν ο αφέντης του κόσμου
Ήμουν τεντωμένο σύρμα στο βιολί του πατέρα της
και στρίγγλιζα απ' τον πόθο

Όταν ήρθαν οι άνθρωποι με τους χαυλιόδοντες
τα σκυλιά αλυχτούσαν
Δεν τους άρεσε αυτή η καινούρια ράτσα.
Τους δεχτήκαμε κι ας ήταν παράξενοι
κι ας είχαν αυτό το ύπουλο χαμόγελο,
με τους χαυλιόδοντες σα δυο παλάμες
να το προστατεύουν.
Ιδέα μας θα ήταν, είπαμε

Φέραν αγίους, εικονοστάσια και θυμιάματα
Αλέτρια και τσουβάλια μ' εμπορεύματα
χάρτες, πυξίδες συμπράγκαλα.
Ένα βράδυ που λύθηκε η αρκούδα μας
χέστηκαν απ' το φόβο.
Μα την άλλη μέρα που την πιάσαμε
και τη δέσαμε, άρχισαν τις διαταγές

Έκλαιγε ο γέρος μ' αναφιλητά
Τι στο καλό του θυμήθηκε!
Όλη νύχτα έκλαιγε
Αργά, όταν τα αηδόνια σταμάτησαν να ξεκουραστούν
απόκαμε κι αυτός
παραδόθηκε στον ύπνο και τα όνειρα
Έσβησα το τσιγάρο, να κοιμηθώ
Χοντροπέτσιασα
και περιμένω τον χάρο να με γδάρει

Ονειρεύτηκα αγγέλους να κατεβαίνουν
από τον σκοτεινό ουρανό
κι είχαν κάτι τενεκεδάκια
κρεμασμένα από τα φτερά τους
Τα αηδόνια ψέλναν
για το μουνάκι της γύφτισσας
που κάποτε κυβέρναε το κόσμο.
Πριν χαράξει
ξύπνησα από το άλογο που φρούμαζε.
Πήγα ξυπόλυτος ως τις ιτιές
και κατούρησα στο ποτάμι.
Η νύχτα κράταγε ακόμη τα γκέμια της σιωπής,
μη μας ποδοπατήσει με τις θυμωμένες οπλές της.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
χρηστος καραμανος
24-04-2009 @ 01:00
Πριν χαράξει
ξύπνησα από το άλογο που φρούμαζε
Πήγα ξυπόλυτος ως τις ιτιές
και κατούρησα στο ποτάμι
Η νύχτα κράταγε ακόμη τα γκέμια της σιωπής
μη μας ποδοπατήσει με τις θυμωμένες οπλές της.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ...............
akolouthos
24-04-2009 @ 01:34
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
Lame Duck
24-04-2009 @ 02:17
Ήμουν τεντωμένο σύρμα στο βιολί του πατέρα της
και στρίγγλιζα απ' τον πόθο

Ξεχωριστό! ::rock.::
xxix86
24-04-2009 @ 02:50
Γεια σου Μόντε..
::theos.::
μηχανοδηγος
24-04-2009 @ 03:01
χαρά μου να σε διαβάζω....
tarifula
24-04-2009 @ 03:56
βαμος αλανια βαμος...δε μας φτουραει...
τη καλημερα μου...
elpidakwstopoulou
24-04-2009 @ 04:59
::up.:: ::theos.:: ::up.:: ωραιος !!!!!
swordfish
24-04-2009 @ 05:37
Η νύχτα κράταγε ακόμη τα γκέμια της σιωπής,
μη μας ποδοπατήσει με τις θυμωμένες οπλές της.'' Χρόνια Καλά Κόμη!!
::up.:: ::smile.::
peiraiotissa
24-04-2009 @ 06:02
Χοντροπέτσιασα
και περιμένω τον χάρο να με γδάρει

Γεια σου Μόντε....ιδιαζόντως πρωτότυπος και δυσνόητος.αλλά....μ΄αρέσεις!!!!!!!!! ::kiss.:: ::up.::
artista_k
24-04-2009 @ 11:19
Ιδιαζόντως ...απεχθής σήμερις ::sneak.:: ....... Γιατί βρε αντικατέστησες τις καρακάξες και τα κοράκια με .... αηδονάκια??? Ε? Γιατί??? ::razz2.:: ::kiss.::
dimvel
24-04-2009 @ 11:52
Εξαιρετικός!!!
agrafos
24-04-2009 @ 12:57
monte κι αγιος ο θεος
ακομα ειναι καρφωμενο στο μυαλο μου
το μουνακι μιας γυφτισας
το πρωτο που ειδα ποτε
εκει στο ποταμι με τις ιτιες
και το 'δειχνε τοσο ομορφα
τοσο γλυκα
karpox
25-04-2009 @ 10:31
μ αρεσε πολυ ...
που το αντικειμενο του ποθου ανηκει σε μια γυναικα
που δεν φοβαται την προσωπικη της μυρωδια
αποσταγμα κουλτουρας και τροπου ζωης
και δεν προτιμα προκατ μυρωδιες πολυεθνικων
επισης...
που πηγαινεις ξυπολητος μεχρι τις ιτιες...

ατιμη νυχτα......!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο