stixoi.info: Κάποιος (άνθρωπος)

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κάποιος (άνθρωπος)

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130386 Τραγούδια, 269367 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Κάποιος (άνθρωπος)

Ψάχνω.

[font=book antiqua]Αρχίζει κι ανεβαίνει. Για πρώτη φορά στην ζωή του ανεβαίνει κάπου ψηλά. Πολύ ψηλά. Και κοιτάζει το χάος. Τα αυτοκίνητα που του θυμίζουν κάτι τόσο μακρινό. Την παιδική του ηλικία ίσως. Ναι, που έπαιζε μ' αυτά κάποτε. Και τα σπίτια. Τα σπίτια από τουβλάκια lego, άφθαρτα, αναλλοίωτα. Τα έχει κάπου φυλαγμένα ακόμα σε μια κούτα. Κι ας μην έκανε παιδιά τελικά.

Δεν μπορεί να ορίσει τις σκέψεις του. Ούτε να καταλάβει τι είναι αυτό που τον κυνηγά τελικά. Ούτε που έκανε το λάθος. Έκανε κάποιο λάθος; Ή όλη του η ζωή φαντάζει ένα ολόκληρο; Η ζωή του γεμάτη αποφάσεις. Σωστές, λανθασμένες, μα πάντα από–φάσεις. Φάσεις διάφορες. Βαμμένες με τα χρώματα της νύχτας και ντυμένες κλασσική μουσική. Όλες περνούσαν στο τέλος.

[I]"Όλα περνάνε"[/I] ψιθυρίζει.

Ο χρόνος περνάει. Πήγε δώδεκα και οι καμπάνες μιας εκκλησίας κρυμμένης στο σκοτάδι χτύπησαν. Τάραξαν την σιωπή. Μα όχι την γαλήνη.

Δεν κουνιέται από την θέση του. Κοιτάζει πέρα μακριά. Πέρα από την πόλη, από τον ουρανό, από τα σύννεφα. Κοιτάζει αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν Άπειρο και οι φιλόσοφοι Σύμπαν. Δεν το κοιτάζει απλώς. Γίνεται ένα μ' αυτό. Με όσα πέρασαν από πάνω του, με όσα θα περάσουν. Είναι η μοναδική στιγμή στη ζωή του που καταφέρνει να ενωθεί με κάτι τόσο έντονα.

Πρώτη φορά νιώθει πως το πνεύμα του καταλαμβάνει τόσο χώρο που νιώθει πως βαραίνει.
Για πρώτη φορά παύει να αισθάνεται ελαφρύς. Κενός.

Δεν γνωρίζει εάν στ’ αλήθεια είναι ελεύθερος.
Μα έτσι αισθάνεται.
Κι αυτό του φτάνει.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Πειραματίζομαι Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Έχει νεκρώσει η λογική, μα έχω ακόμα την καρδιά μου.

candy-candy 25-04-2009 @ 16:18	http://www.youtube.com/watch?v=1p_ebSseEq8
HYSTERICA 25-04-2009 @ 16:28	::up.:: ΩΡΑΙΟ ::yes.:: ::up.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 25-04-2009 @ 16:29	Χριστιαννα.....τι να γραψω?τι κριτικη να κανω? Ειμαι τοσο εγω εκει μεσα.... Μοναδικο.Εχω χασει πολυ απο εσενα ε? Αλλα θα επανορθωσω τις ημερες που ερχονται
tomas_to_tomari 25-04-2009 @ 17:06	auton den einai an8rwpos.einai xionan8rwpos
χρηστος καραμανος 26-04-2009 @ 01:07	Δεν κουνιέται από την θέση του. Κοιτάζει πέρα μακριά. Πέρα από την πόλη, από τον ουρανό, από τα σύννεφα. Κοιτάζει αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν Άπειρο και οι φιλόσοφοι Σύμπαν. Δεν το κοιτάζει απλώς. Γίνεται ένα μ' αυτό. Με όσα πέρασαν από πάνω του, με όσα θα περάσουν. Είναι η μοναδική στιγμή στη ζωή του που καταφέρνει να ενωθεί με κάτι τόσο έντονα. ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ 26-04-2009 @ 06:25	Πολύ ωραια τα γραφεις,...σου το λέει ΚΑΠΟΙΟΣ... ::wink.::
candy-candy 26-04-2009 @ 11:55	Τομάρι qq σου, μη σε πιάσω. Τους άλλους τους ευχαριστώ.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο