Η απόφαση

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

..Και μετά;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έψαχνα χρόνια τη στιγμή να σταματήσω τα ρολόγια.
Τρόπους να αντιπαλέψω την πάροδο του μερτικού μου.

Σταματημένη πάντοτε σε δυο ακροδάχτυλα δειχτών
στη μετέωρηση του «φεύγω» ή του «μένω».

Πικρή μου αλήθεια
θαρρείς σε τύλιξα κι εσένανε
με περιτύλιγμα χρυσό
μήπως τυχόν δεν προσελκύσεις και τον ύστατό μου αντίπαλο
Κι ύστερις ;
Ύστερις όταν έσκισα την πλάνη του χαρτιού σου
καμώθηκα να σε γευτώ
Και τόσο μ’άρεσε η γεύση σου
που έγινες συνήθεια αγαπημένη
Μια καραμέλα διαβρωμένη απ’τη γλώσσα των πολλών
και μασημένη από τους λίγους

Μα μη ξεχνιέμαι...
Στην αναζήτηση της παγωμένης μου στιγμής
θυσιάστηκαν πεντ’έξι πιάτα χρονομετρητές
που παρίσταναν με τρόπο έκφυλο
τη μεταλλαγή της πανσελήνου σε ηλιοτρόπιο
Από μέρα σε νύχτα
και το ανάστροφο

Κι όλοι μου έλεγαν πως ήρθε η στιγμή μπροστά μου
και δεν έβλεπα.
Τη φέρανε σαν ιερή αγελάδα με το λουρί του διαλογισμού να την αρμέξω.
Τα μάτια μου πλημμύρισαν .. γάλα της λύπης
Μου είπαν ήταν η ζωή μου
Δεν τους πίστεψα

Τράβηξα το λεβιέ της λογικής μου
Ανθρώπινη εφεύρεση κι αυτή
-μα τόσο χρήσιμη για ώρες σαν και τούτη-
Και ύστερις άνοιξε κάτω απ’τα πόδια μου
μια οικτρή καταπακτή
Τόσο που έφτασα στου νου μου τα κατώγια
Και πόσο απλά έγιναν όλα

Με βλέμμα σκοτεινό κοιτάχτηκα στον υπόγειο καθρέφτη’
Βλάστησαν τότες κάτι γυάλινες κληματίδες σ’ολο το γύρω
έφτυσα ‘γω για να ξορκίσω το κακό.
Πέφτει απ’τα χείλη η πικρή μου καραμέλα.
Πλέρια την πότισε το στόμα μου με σάλιο
που μόλις έφτασε στο χώμα εμεταλλάχθη.
Δεντρί μερσίνης.
Για να μη ψάχνω τ’άρωμά της
σε κάτι λιγότερο από την αθανασία.

Και τώρα τίποτα δεν ψάχνω
παρά μόνο την απόφαση
του φεύγω ή του μένω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2009