Αλκυονίδα

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήσουν ημέρα αλκυονίδα στου χειμώνα την καταχνιά

το χαμόγελό σου σαν ήλιος ολόλαμπρος ανέτειλε
πυρπολητής του χιονιού δεινός και επιδέξιος

το δικό μου χαμόγελο δειλά στα χείλη ξεπάγωσε
που είχαν μείνει αιώνες, αιώνες μισάνοιχτα

με μια λέξη αγάπης να μένει μετέωρη
κι ένα φιλί χωρίς ταίρι, ορφανό, ανεπίδοτο

Σε νόμιζα πως ήσουν επιτέλους η άνοιξη

που για όλους κάποια στιγμή επιφυλάσσεται
μα για μένα μονάχα ήταν παλαιά υπόσχεση

με τα χρόνια είχα πάψει πια να πιστεύω

Ήρθες και η απορία στη σκέψη γεννήθηκε

αν ήσουν Μάης θερμός ή Απρίλης ηλιόλουστος
μόνο Μάρτης ασταθής δεν ήθελα να ‘σαι

Ήσουν στ’ αλήθεια πολύχρωμη κι ευωδιαστή
δεν είναι που είχα μάθει να ζω στο σκοτάδι

ακόμα και το χελιδόνι επέστρεψε απ’ το νοτιά
στην καινούργια φιλόξενη φωλιά να κατοικήσει

τ’ αστέρια του χειμώνα έδυσαν ωσάν να μην υπήρξαν

Όχι μόνο εγώ, όλη η φύση μιμήθηκε το άνθισμά μου

Σαν πάχνη πρωινή επικάθισες πάνω στα χέρια μου
τόσο ανάλαφρη και εύθραυστη τόσο πολύτιμη

κι ύστερα έφτασες βαθιά ως την ψυχή μου

Τότε ένιωσα το πρώτο σκίρτημα της άνοιξης
όταν το άρωμά σου μέθυσε κάθε μου μόριο

ξυπνώντας με ζαλιστικά από νάρκη χειμέρια

πεινασμένο ζώο ενστικτώδες το κορμί μου
κι η λεία εσύ που μου δινόταν πρόθυμα

Ύστερα πρώτη φορά κοιμήθηκα με όνειρα

Ένα άνθος σαν ανάμνηση μακρινή μου απέμεινε
αφημένο στο μαξιλάρι, σύμβολο αποχαιρετισμού

απόδειξη όμως πως κάποτε αλήθεια υπήρξες

δυο χείλη κενά από λέξεις κι από φιλιά ανυπόμονα
κι η προσμονή όχι πια για επερχόμενη άνοιξη

μα για μια ακόμα, τελευταία έστω, ημέρα αλκυονίδα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2009