Σχοινοβασία

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

στην Hypocrisy0....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]

Άνοιξα τα χέρια μου
στον αέρα σαν πουλί.
Έσφιξα στις παλάμες μου
μερικά κλωνάρια τριανταφυλλιές
να τρέξει το διάφανο αίμα μου.
Να ποτίσει το χώμα.
Να φυτρώσουνε θεοί
και να μου δώσουνε πυξίδα.
Χωρίς νοτιάδες και βοριάδες.
Χωρίς αγουροξυπνημένους ήλιους
και νυσταγμένες αχτίδες.

Τύλιξα το βλέμμα με κάποιο
συννεφιασμένο μαντήλι.
Το έδεσα γερά,
με δυο κόμπους δακρύβρεχτους.
Μύρισα το έρεβος και προχώρησα.
Ισορρόπησα.
Πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Μουχλιασμένο. Παλιό.
Ξεφτισμένο.
Όμως με άντεξε.

Άντεξε το άδειο μου.
Το αόρατο είναι μου.
Υπόφερε το βάρος της
πεθαμένης μου σκιάς.
Ένωσε τη σάρκα του
με κάτι που λέγεται
ανθρώπινο, αλλά δεν είναι.

Δυο άκρες .
Μπρος και πίσω μου
δυο άκρες χωρίς τέλος.
Κάτω λίγο ξεραμένο χώμα
που προσπαθεί να ξεδιψάσει
από το διάφανο αίμα μου.
Μα δε μπορεί. Μάταια.
Το χώμα για να ζωντανέψει
ποθεί την πορφύρα.

Και η ισορροπία μου δεν έχει τέλος.
Θα’θελα λοιπόν, να πάρω τα όνειρά μου
και να πατήσουμε τη Γη.
Εκεί τα πόδια που κουβαλάνε τη ψυχή μου
δε θα τρέμουν σε κάθε βήμα.
Σε κάθε φόβο πτώσης.
Ανισόρροπα ελπίζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2009