Χαμένος

Δημιουργός: sorrowman

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

“Δεν με τρομάζει να νιώθω πως δεν ζω
μα γαληνεύω όταν ψηλά κοιτώ
γιατί η καρδιά μου δεν βλέπει ουρανό
είναι το σύμπαν που ψάχνω να σε βρω…”

Δεν ηρεμεί ο χαμένος,
ερείπια μαύρα και φως,
μες στο κενό βυθισμένος
μες στο βυθό του κενός...
Θυμώνει για ήλιο ν’ ακούσει,
ψελλίζει για λίγο νερό,
την καρδιά του ζητάει να καλύψει
με αγάπη και χώμα ιερό…

Ψυχή, μια ψυχή, ζωντανή κι ένα σώμα που σαπίζει νεκρό…
Φωνή, μια φωνή που θυμίζει πως ο θάνατος δεν είναι χαμός…

“Μ’ έχεις ξυπνήσει με κάθε σου ουρλιαχτό,
μ’ έχεις κοιμίσει με κάθε σου φιλί γλυκό,
γιατί η καρδιά μου δεν βλέπει ουρανό
είναι το σύμπαν που γεμίζει μ’ ένα απλό «Σ’ αγαπώ»…”

Χαμένες ελπίδες και ξόρκια,
επικρατεί βουβός πανικός,
ανάγκες κι ασύμμετρα λόγια,
ελέγχει τον ήλιο ο θυμός…
Μετράει η θλίψη τ’ αστέρια
μα εκείνα της σβήνουν το φως,
μου απλώνει η μοίρα τα χέρια
μ’ αγκαλιάζει να μην νιώθω γυμνός…

Ψυχή, μια ψυχή, μαγική, που γεμίζει το σύμπαν μ’ ένα απλό «Σ’ αγαπώ»…
Ζωή, μια ζωή, ερημική, που με κάνει να θέλω μοναχά ν’ αγαπώ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2009