Σκόνη . . . .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...μόνο τα σημάδια του έρωτα αγκαλιάσαμε...(Φ.Λ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκόνη...

...σκόνη θα γίνω μες του ανέμου την αυλή
πού 'χει το άρωμα κιτρινισμένων φύλλων
ψάχνω σημάδια στων αιώνων την αχλύ
και σα φιλί στις ράχες ξεχασμένων θρύλων
σ' ένα μαντήλι έχω παλιώσει
...κι η νύχτα πάλι τα θεριά θα γιγαντώσει
πιο σαρκοβόρα κι απ' το θάνατο λυσάνε
πάνω στις λέξεις η φωνή έχει στεγνώσει
και μένω ακίνητη μη νιώσουν πως φοβάμαι
κι εσύ τα μάτια μου δε βλέπεις
...σα μπίλια, δύναμη φυγόκεντρη, μ' εκτρέπεις
τι να παλέψω - το παιχνίδι είναι στημένο
σου δίνω το αίμα μου κι εσύ μου το επιστρέφεις
δώρο ασήμαντο, δώρο ταπεινωμένο
κι ο χρόνος πάλι με νικάει
...κείνο το δάκρυ σκάλωσε και δεν κυλάει
σε ποιό ουρανό να βρω Θεό να γονατίσω
ο νόστος θέλει μια πατρίδα να γυρνάει
κι εγώ δεν έχω κάτι να γυρίσω πίσω
θα μείνω εδώ κι όσο τραβήξει
...φορώ και πάλι την πιο γελαστή μου θλίψη
κι ακροβατώ στου ίσκιου μου την παραζάλη
θα περιμένω μέχρι να σφυρίξει η λήξη
σ' εκείνο το κρυφό δικό μας ακρογυάλι
και θ' ανασταίνομαι στο κύμα
...σα μια ανώφελη, τσαλακωμένη ρίμα
σαν τη στιγμή πού ονειρευόμουν τη φωνή σου
χωρίς καθόλου να σκεφτώ βρήκα το βήμα
να φτάσω πιο κοντά, να σπάσω τη σιωπή σου
κι ας σπάσω εγώ χίλια κομμάτια
...πάρ 'τα και ρίχ' τα στου άνεμου τα σκαλοπάτια
νά 'ρθει η βροχή και να μ' ενώσει με το χώμα
κι ό,τι κρυμμένο κράτησα μέσα στα μάτια
ουράνιο τόξο στης καρδιάς σου το χειμώνα
λαχτάρησα ένα φιλί σου
...πόσο μακριά μου ξημερώνει το πρωί σου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2009