Και θηλιά, και χαρακιές

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στις μυλόπετρες του γεια σου έχω πέσει
σε αναζητώ κάθε μου νύχτα ως την αυγή,
λες στο γρανάζι του φευγιού σου να με αλέσει
και απειλείς: «μη τον βοηθήσετε να βγει»

Σου είπα «Τώρα» θέλω να ‘μαι, κι όχι «Χθες»,
μου λες μονάχα για ανάμνηση με θες.

Μες στο πεδίο της βολής σου μ’ έχεις στήσει
με σκοπευτές άθλια όντα και βαμπίρ
σου λέω «φονιάς μου αν γενείς θα σου κοστίσει»
μου λες «το ξέρω», κι εντολή δίνεις για ΠΥΡ!

Φως σου ζητάω στα σκοτάδια μου και λες:
«Γερμένοι ήλιοι της αγάπης σου οι φυλές»

Μες στα πεδία σου τη στήνεις τη κρεμάλα,
ο ξένος ήλιος, στ’ όνειρό σου το βαθύ,
και μου φωνάζεις: «της αγάπης σου η διχάλα
έχει καεί, και η σφεντόνα έχει χαθεί»

Με παρακάλι σου φωνάζω «μη με καις»,
τους διατάζεις: «και θηλιά, και χαρακιές»!

7.05.09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2009