Το τελευταίο σκαλί

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...και γίνεται αίφνης ανοιξιάτικος ευδιάθετος γραφικός αισιόδοξος ο τρόμος για την ερείπωση της εκγατάλειψής μας...(Κ.Δ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μέρα γεννήθηκε
Ξεπήδησε απ' το κεφάλι του χρόνου
Ορφανή κι αναίτια
Κάπου ανάμεσα στο κορίτσι και τ' αγόρι
Με την καρμική σφραγίδα της αβίαστη
Άδιάντροπα
Έσκισε τις μάσκες
Ξεχύθηκε στους τοίχους σαν κισσός
Καταπίνοντας στο διάβα της σπιθαμές τα όνειρα
Σκορπώντας αρώματα προσμονής
Το παρόν της παραδόθηκε
Με την αφέλεια του ερωτευμένου
Με το κουράγιο του επερχομένου νικητή
Γουλιά γουλιά
Γεύτηκε το κορμί του
Το ανύπαρκτο
Η καθημερηνότητα μετουσιώθηκε ερρήμην
Με απόλυτους οργασμικούς σπασμούς
Στην ύπουλη ψευδαίσθηση της αθανασίας
Εκεί που κάθε μέρα ξημερώνει
Ακούραστα
Εκεί που κάθε βράδυ νυχτώνει
Γαλήνια
Στο προτελευταίο σκαλί
Οι τίτλοι τέλους
Σα φαρμακερό χαστούκι στον υπνοβάτη
Πως χώρεσε μια σταλιά σύμπαν
Τόση διάσπαση;
Ανάθεμα στην άπλειστη βαρύτητα
Που όλα ξανά ζητά να τα ενώσει
Ανάθεμα στη ζώσα ανάγκη
Που δεν την πιάνει εμμηνόπαυση
Κι εγκυμονεί πάλι ελπίδες
Αμείλικτο το τελευταίο σκαλί πλησιάζει
Κι η έξοδος είναι ανοιχτή
Και φωτισμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2009