Tα καλοκαίρια που δεν χόρτασα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και θα’ναι αργά, μες στου Μαγιού
το πρώτο θέρος
με τ’ανθισμένα τα κρινάκια
να μπλεχτώ
Να πιω την ήβη ενός φιλιού
σε ξένο μέρος
Σαν ξημερώσει με γεράκια
να πετώ.

Και θα’ναι αργά, μα δεν με νοιάζει
θα πετύχω
με οξεία όραση, με νύχια
αρπαχτικού...
Κάποια σιωπή μου να γιορτάζει
μ’έναν ήχο
συνονθυλεύοντας τα μύχια
του κακού.

Πειρατικό μέσα στις θάλασσες
του κόσμου
με την ψυχή μου για καράβι
στη στεριά
‘Συ των περάτων τις πεντάνασσες
μον’δως μου,
σκήπτρο το αίμα που θ’ανάβει
η μαχαιριά.

Κι όταν γεράσουν τα κουπιά
μην πεις «αργά»
Μένουν τα σώματα σα μάντεις
του ανέμου...
Τα καλοκαίρια που δεν χόρτασα
Ποτέ μου
Πάντα εκείνα η καρδιά μου
θα ζητά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2009