Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας ?

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας ?
Μα τι είναι αυτό? φοβάται ο γέροντας?
Πέρασε χρόνους ,κρυμμένους φόβους, στη γωνία
καιρούς με χιόνια ,φτώχεια, αγωνία
Δώρα δεν πήρε σα παιδί και Δαναούς δεν ξέρει
Τι άραγε είναι φόβος? το αύριο τι θα φέρει?

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας
Γελά στο δρόμο και πάει στο αύριο κλαίγοντας.
Ένα και ένα κάνουν δυό ,αυτό μόνο έχει μάθει
Έρωτες γεύτηκε πολλούς και μύρια πάθη.
Σώματα με ιδρώτα στο στρώμα, τυλιγμένα
τα χρόνια του σαν πέρασαν ,τα χάπια ειν ληγμένα.

Τι είναι πια σημαντικό?
Ποιό της ζωής το μερτικό?
Τι είναι φόβος σήμερα?
Τα σχέδια τα εφήμερα?
Τι είναι αυτό που γέροντα φοβίζει?
Κάθε φορά που έχει εκλογή, γιατί ψηφίζει?

Σκέψη πού τον έφαγε ,στη κουνιστή καρέκλα
Σκέψη που βγάζανε χολή ,που ‘σπαγε την πέτρα
Την πέτρα που χε στα νεφρά ,τον κάλο στο κεφάλι
Πάλι φωνάζουν εκλογές ,πάλι με θέλουν ,πάλι?
Και τι να κάνω έμαθα πάντα να διστάζω
και με ψευτοδιλλήματα το μέλλον να χαράζω?[/align]

Ήρθε όμως μια φωνή από ψηλά, απ του ουρανού τον θόλο
Μπάρμπα μου φώναξε, μην κλαις και μου ‘πιασε τον κώλο.
Εγώ που μέρα τη μέρα σου γελώ με σύννεφα και ήλιο
Εγώ που πάντα ξεγελώ ,τον θάνατο τον φίλο
Εγώ μονάχα ξέρω τι πρέπει να φοβάσαι
Τι είναι αυτό που μια ζωή σε κάνει να κοιμάσαι.

[align=center]‘’ Φοβού τους Βουλευτές και κάλπη φέροντας
Αυτά μονάχα φοβάται πλέον ένας γέροντας.
Τους τριακόσιους της Σπάρτης έμαθε να τους τιμά
τους τριακόσιους όμως ,της βουλής που ευθύνη δεν φέρουνε καμιά
Είναι αυτό που ο γέροντας, φόβο βαρύ αισθάνεται
κ απ το πολύ το σκύψιμο η μέση πάντα πιάνεται.

Για αυτούς μονάχα γέροντα , κόψε κλαδί μιας λυγαριάς
Βαρίδι σήκωσε , μιας δίκαιας του κόσμου ζυγαριάς.
Όρμα σου λέω πριν είναι αργά
Όρμα και χτύπα δυνατά
Όλους αυτούς τους γόνους ,των ραγιάδων
των βουλευτών της μίζας ,των σκανδάλων,
Δώστους ξανά ,ξανά και πάλι δείρε
Κι όλους μαζί μες τη βουλή στο διάολο όλους στείλε''[/align]

Κι αν ακόμα απορείς γιατί και πως σε τι ολοι σου φταίνε
Σκέψου τα λόγια τα απλά κι όλους αυτούς που κλαίνε.
ΣΚΕΨΟΥ :
του φόβους που σου σπείρανε
τους φόρους που σε φθείρανε
το μέλλον που σου κλέψανε
τις μέρες που σε δέρνανε
το πιάτο που σου φάγανε
το λάδι που σου βγάλανε
το αίμα που σου πίνανε
τον ήλιο που σου κρύβανε

ΣΚΕΨΟΥ…όχι για σένα …
γι αυτούς που πίσω έρχονται…
μην νιώσουνε κι αυτοί τον ίδιο φόβο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2009