Δεν έχει τέλος η φυγή

Δημιουργός: mikrimagissoula

Σαφώς επηρεασμένο…γι΄αυτό και…2πλα αφιερωμένο: 1.στον Γρηγόρη μου,που θαλασσοδέρνεται κάπου στον Ατλαντικό και του το χρωστάω καιρό τώρα 2.άντε κ σε εσένα,ξέρεις...λόγω κλίματος…Καλημέρες είπα;;;καλημέρεεεεες…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δένω τις μνήμες μ΄ ουρλιαχτά, στο πέρασμά σου στράλια
Βαρκούλες για το πουθενά, σε γέρικα καρνάγια
Κι όσο δεν στρώνει ο καιρός, τη θλίψη να σκαντζάρει
Μόνος εδώ κι έτσι μισός, ο διάολος να με πάρει…

Παντιέρα απλώνω πορφυρή και σπάω το κουμπάσο
Τι έχει μείνει πια εδώ; Τι άλλο για να χάσω;
Στην απλωσιά θα ξεχυθώ, τη λήθη απ΄τη σοφράνο
Κι έτσι για πάντα ας ξεχαστώ, σ΄ένα Μαΐστρο επάνω…


Δεν έχει τέλος η φυγή
κι εγώ δεν ξέρω που θα φτάσω
Ίσως σ΄αυτή τη διαδρομή,
κάπου βρεθώ για να με χάσω…

Δε λέει αντίο το κορμί,
σκαρί δαρμένο συντροφεύει
Κι έτσι αδειανό από ψυχή,
σε πόρτο αλλόκοσμο μισεύει…


Παίρνω μαζί μου φυλαχτό, τα στεριανά σου μάτια
Από τις μύριες θάλασσες ,σε εκείνα σπάω κομμάτια
Ακροβατώντας ες αεί, στου φεγγαριού τη φέτα
Μίλια μακριά σου, στη σιωπή…κι ως έτσι, ΄όλα νέτα΄…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2009