Ό,τι απέμεινε απ' τους δαίμονες

Δημιουργός: MASTER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υπάρχουν κάτι σιωπές
ενοχλητικές και μίζερες.
Μόνο χορεύουν νευρικά κι άτακτα
σαν ξωτικά μπροστά σε φλόγα.
Κάτι σιωπές που τις φοβάμαι…
Έρχονται μέσα από τη νύχτα.
Μέσα από την αβέβαιη γαλήνη της.
Κι εγώ κάτι τέτοιες νύχτες τις φοβάμαι.
Γιατί ξέρω την πλάνη της μυρωδιάς.
Ξέρω πως το γιασεμί είναι παγίδα,
όχι λιγότερο από το τριαντάφυλλο
ή από την παπαρούνα…
Κι είναι και κάποια στιχάκια
που φοβάμαι –τα δικά μου!
Έρχονται πάντα τις επικίνδυνες νύχτες
και θέλουν να φύγουν από πάνω μου
σαν το ξεφλουδισμένο δέρμα.
Ή σαν κλωστή που ξεφτάει
από ένα πολυφορεμένο t-shirt.
Και τραβώντας τη, λες πως δεν τελειώνει
γιατί ποτέ δεν κόβεται…
Λέξεις…Αρρωσταίνουν τα σπλάχνα μου,
ματώνουν μέσα μου οι λέξεις! Ποια δίοδος;
Ξέρω και κάποια όνειρα,
γραμμένα σ’ ένα τετράδιο κατόπιν εορτής.
Ασφαλή στα στεγανά του υποσυνείδητου.
Και –σωστά μάντεψες– τα φοβάμαι κι αυτά.
Κι όταν θα σκάσει πυρηνικά το πρώτο φως,
μέσα απ’ το όνειρο θα πεταχτώ.
Και θα ‘ρθει τότε ο φόβος ο χειρότερος.
Ο φόβος του περασμένου χρόνου.

[I][align=right]Μάιος 2009, Θεσσαλονίκη.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2009