Μοίρες

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις μοίρες σου τις κυνηγούσες φίλε μου, από γεννησεμιού
να παγιδεύσεις ήθελες, μα τρύπιο το τσουβάλι
τις έψαχνες στα σύνορα, σε δρόμους γης και κάποιου ουρανού
σκληρά σου ξέφευγαν και πάντα έβρισκες μιάν άλλη.

Μαζί τους σε αλώνια μαρμαρένια άγρια θα χτυπηθείς
πολλές φορές μπερδεύτηκες στο άχρωμο κουβάρι
την Αριάνδη τάχα ψάχνεις ν'αγκαλιάσεις μα δεν το μπορείς
του μίτου της η άκρη μια και ποιός να πρωτοπάρει.

Σειρήνες άσπρες να σε παρασέρνουν μια εδώ και μια εκεί
και άνεμοι σε ένα πάτο να σε έχουν δέσει
πως γίνεται πες φίλε εσύ το φτερό να είσαι πιο βαρύ
σε τέτοιο βάθος πια του πηγαδιού, να έχεις πέσει.

Στους γυρισμούς σου πάντα ξέχναγες για να αλλάξεις τα πανιά
τα άσπρα στο αμπάρι και τα μαύρα απλωμένα
χυμένα τα σκοτάδια σου πλημμύριζαν το νου και την καρδιά
της νίκης σήμα καρτερούσαμε από εσένα.

Και μεις οι συντροφοί σου πάντα δω, γυμνοί στης Κίρκης το νησί
να γίνουμε και άνθρωποι για χρόνια προσπαθούμε
τα πουλημένα ονειρά σου να τα βάλουμε σε μια γραμμή
περίεργα τα σηματά σου και δεν τα ακούμε.

Ξύπνα ρε ψυχή μου, ξύπνα ρε ψυχή
άλλο τ'όνειρο μας δεν το μπορεί να περιμένει
και οι συντροφοί σου είναι στο νησί
με τη φλόγα στη καρδιά τους ακόμα αναμμένη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2009