Ψευδαίσθηση έρωτα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ηθοποιός στο πάτωμα
και πάλι τα φτερά του αφήνει.
δύο κι απόψε συνεχείς φορές
- όσες και οι παραστάσεις-
τον έρωτα είχε υποδυθεί.

τέλεια η παράσταση καθώς εκείνος
κρέμονταν απ' την οροφή
του εξαίσιου θεάτρου
με ιμάντα συρμάτινο
και έτσι μπορούσε να υπερίπταται
και πάνω από τους ηθοποιούς
- Που ρόλους κοινών θνητών ερμήνευαν-
και πάνω απ' το κοινό
κρατώντας βέλη μη αιχμηρά
και τόξο πλαστικό,
πολλές φορές κατά την διάρκεια της παραστάσεως
σημάδευε – κατ' εντολή του σκηνοθέτη-
όσους καθόταν ανά ζεύγη
προκαλώντας τους ψευδαισθήσεις
πάθους ερωτικού.

κι εγώ λάθρα νύχτα στο θέατρο μπαίνω
και τα λευκά στους ώμους μου
παίρνω και προσαρμόζω φτερά.
και δένομαι – γι ασφάλεια- απ' το σύρμα
και ταλαντεύομαι.
τι ωραία αιώρηση
τι αίσθηση –αλήθεια- ελευθερίας
χωρίς κοινό –που επίπλαστο, ψευδές
το πείραμα θα καθιστούσε-.

κλείνω τα μάτια!
Ναι! ο έρωτας ο ίδιος είμαι
ο λευκοφτέρουγος
μα σαν δεν έχω κανένα να σημαδέψω
-καθώς η πλατεία άδεια είναι από κόσμο-
μ' ένα μαχαίρι μαχαιρώνω τον εαυτό μου…

Ο ηθοποιός, σαν έρθει της παράστασης η ώρα
δυο ματωμένα θα φορέσει αύριο φτερά
που ακόμη πάνω τους θα διατηρούν
την τόση του κορμιού μου θέρμη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2005