Ο περιπατητής της φωτιάς

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

Ας δει κάποιος επιτέλους τη φωτιά μου...Κοντεύει να σβήσει και τότε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμένα τη φωτιά μου δεν τη βλέπει κανείς
κανείς δε μιλά για τα μολυβιά της μάτια
γιατί δε βγαίνει μέσα απ΄αυτό το βαρέλι.
Μέχρι κι εσύ κρύφτηκες μέσα στις σαπουνόφουσκες
που σε κάποια στιγμή θα θρυμματιστούν
γι' αυτό, δε μπορείς να δεις τη φωτιά μου.
Χρειάζονται πολλοί αρχιθαλαμηπόλοι
για να ξεκλειδώσουν τον ουρανό και τα σύννεφα.
Εσύ να τρέξεις στα απόμερα λιβάδια
μ' ένα οδοιπορικό ραβδί και δυο κουβέντες επ' ώμου,
να πιει καθαρό αέρα η φωτιά σου
και να ξαναγεννηθεί ανάβοντας
δίπλα από το νοερό μουρμουρητό
των ναρκωμένων αναμνήσεων,
να μαζέψεις σπαράγγια και άγρια μανιτάρια,
μόνο όταν βραδιάσει να αρπάξεις το ταχύ ποδήλατο
και κάτω από τη βυσσινιά πανσέληνο
γυμνός να φιγουράρεις λοξά.
Αυτή την ώρα θα πάρω το ποδήλατό μου
-οι τροχοί του θα πάρουν μια μεγάλη φωτιά-
που θα την βλέπουν όλοι καθώς θα πετώ-
μέσα σ' ένα ξύλινο κουτί με αγριόχορτα.
Και όταν επιστρέψω στο σπίτι με τα σπαράγγια
ο πατέρας μου θα βρει δυο λόγια να μ' επαινέσει
με λίγο ημίγλυκο SODAP
και ένα χαϊδευτικό χτύπημα στο σβέρκο.


Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2005