Στον William και την auroraborealis

Δημιουργός: misxos

Τα καλά σας σχόλια πάνε στους φίλους μας που φεύγουν, τα κακά στον misxo που μείνει

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Σήμερα με λύπη διάβασα στα θέματα συζήτησης ότι ζήτησαν την διαγραφή τους ο William και η auroraborealis.
To site χάνει έναν ποιητή που κατέχει ίσως το πλουσιότερο λεξιλόγιο. William νομίζω μόνο εσύ θα μπορούσες να καταλάβεις τις «γκαλιματιές» που σου αφιερώνω.
Τι κρίμα που φεύγει το «θηλυκό διαβολάκι» η ανήσυχη aurora που τα «έβρισκε» με τον καθένα… για το καλό της ποίησης. Aurora σου αφιερώνω ένα τραγούδι (δική μου η μετάφραση) που λέγεται «Κρίμα».[/I]

[B]Γκαλιματιά: [/B][I]πεζό ή ποιητικό κείμενο που αποτελείται από λέξεις που περιέχουν τα μεγάλα λεξικά(δηλαδή δεν εμφανίζουν από κάτω κόκκινη κυματιστή γραμμή στην οθόνη του υπολογιστή), ενώ πολύ λίγοι τις ξέρουν και πολύ σπάνια τις χρησιμοποιούν.
Φυσικά αυτό τις κάνει να νιώθουν χάλια, δηλαδή ξεχασμένα και ορφανά. Προσπαθώ να τις κάνω να νιώθουν καλύτερα, δηλαδή τις χαρίζω ζωντάνια χρησιμοποιώντας τις.
Μερικές φορές οι γκαλιματιές μπορούν να έχουν και κάποιο νόημα…
[/I]

[B]Γκαλιματιά έμμετρη[/B]

Βιδάνιο αχείμαντο ακόμη αυθωρεί
στην φράντζα που η πέρκνα ονειδίζει,
μόλις το χουνέρι οικουρεί
δράκα λαγαρή θα χλαπακίζει.

Όμως θάλλει η κόνξα αυχμηρή
σαν ευωχία το ζούδι βυσσοδομεί
και μινυρίζει η ζαβάδα νοτερή
φρυάζοντας την πάρεση που αντιγνωμεί.


[B]Γκαλιματιά ελεύθερη[/B]

Εδώ οθνείος πρατιγάρει με κνίσα,
όταν οι ζορμπαλήδες
διαρρήδην ερανίζονται.
Σ’ του όμορου τη στρούγκα υπομειδιάει
ο νήδυμας με τσερβέλο χθόνιο.
Η παραστιά νέτα καθεύδει
διαγουμίζοντας αλάργα
και υποτονθορύζοντας κατά του ρέκτη.




[B]Κρίμα[/B]
[I]Τραγούδι ανησυχίας[/I]

Να το δελφίνι
Κόβει προπέλα στα δυο!
Χώρα – καμίνι
Ενδυμασία – μαγιό.
Μέσα στη μήτρα
Τέρας γεννιέται μικρό!
Τώρα τα λύτρα!
Βλέμμα – σκληρό.

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

Ήρεμος τρόμος
Μέσα μου κυριαρχεί.
Κάθαρσης δρόμος
Φέρνει την αντοχή!
Άλμα στον Άδη
Κάνω εγώ, έλα μαζί.
Δεν είναι χάδι
Στόμα – βυζί.

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

Κάβα του πάθους:
Δάκρυα, ιδρώτα πουλά.
Μόνο ο άνους
Πάνω στη γη γελά.
Ήπειροι όλοι
Βούλιαξαν στο βυθό.
Το πιστόλι
Στον κρό-τα-φό!

Φόβος! Δεν κάνω βήμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!

[I]Β. Βισότσκι[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2009