Όρια και περιθώρια

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Βρίσκοντας τον εαυτό μας..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

για αντρική ερμηνεία



Μονόλογος για να σταθώ πριν προχωρήσω
να μην κοιτάξω πίσω μου τι θα αφήσω
μια ειρωνεία τραγική σ’ ένα μαρτύριο
κι ο πόνος κάποιων συγγενών μήπως και φύγω
πέρα απ’ τα σύνορα της μάνας μου της γης
πάνω απ’ τα σύννεφα δικής σου υποταγής
ταξίδι όρισε ο ουρανός και δε θυμάμαι
πότε ξεκίνησα ή τάχα αν κοιμάμαι.

Το ταξίδι αυτό δε θυμάμαι δική του αν είχε αρχή
σ’ ασπρόμαυρη εικόνα να χάνω γνώριμα πρόσωπα εκεί
κάπου εκεί στο αλλού μέθη κι άκρη μυαλού
κι η στεριά πουθενά, στο ξανά, στο μετά
η εικόνα που βρέχω να απλώνει το μπλε
μελάνι στα όρια κι οι χρησμοί στο ποτέ.

Όταν σε πρωτοείδα δεν υπήρχα εγώ
απ’ τα σύννεφα πάνω το δικό μου εδώ
στο δικό μας adagio δεν πονά η ζωή
θάλασσα που αγγίζει τη φωτιά μες τη γη.
Το απέραντο μαύρο αν χαθείς θα 'μαι εγώ
πινελιά ίσως ήσουν στο δικό μου κενό
ζωγραφίζω δικό μου ζωντανό το παρόν
ένα γράμμα πεσμένο κι ένας θρήνος απών.

Πάμε μας περιμένει άλλη μια σιωπή
μέχρι πάλι να σβήσει το πρωί η στιγμή
βλέπεις όλα εκείνα ήταν μόνο για εμάς
τίποτε δεν υπήρξε κι όμως τα προσπερνάς.
Θα γεννήσεις απόψε μέσα στη φυλακή
μες το χθες θα βαφτίζεις τ’ ουρανού το παιδί
αν χαθείς θ’ αποκτήσεις μιας φιγούρας φτερά
κι ύστερα η ελπίδα δε χρειάζεται πια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-05-2009