Νοθευμένη αγνότητα

Δημιουργός: poetryf

Μ'ένα χαμόγελο, εξαιρετικά αφιερωμένο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπορά του οίστρου μου ποιο είδωλο μοιχεύεις
αυτό που δείχνονταν μα δεν ήταν αγνό;
Από τους άλλους όσο θες, ‘σένα θα κλέβεις
μα θα χρωστάς όσο δεν έχεις εαυτό.

Του χαμογέλιου μου πυξίδα λαβωμένη
για πού με στέλνεις με δυσβάσταγη αφορμή
Ήπια τα πέλαγα… σταγόνα πια δεν μένει
για να νοτίσει το ανέραστο κορμί.

Τρίζει ο Νότος στο φτερό ενός μαΐστρου
πόθησα πέταγμα της νιότης να γευτώ’
έχω στο σώμα μου κομμάτια της αφής του
και μες στα μάτιά μου ένα βλέμμα του κλεφτό.

Κάποτε ένιωσα πώς είναι να πεθαίνεις
τώρα σκοτώνω για να νιώσω ότι ζω
και σαν υφάδι επιτήδειας ειμαρμένης
περιπλανώμενη στους στίχους μου γυρνώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2009