το κυμμαν

Δημιουργός: lazarouk

τα χρονια περνουν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν τα θωρείς το κύμμα
που ερκεται ψηλά τζιε γλήορα
χαρκέσαι εν σαν του λιονταρκού
το στόμα, να σαι φάει.

Τζι' ύστερης φακκά πάνω
στους βράχους τζιε σπάζει
γίνεται κομμάθκια
σαν το σιόνιν που του θκιά ο ήλιος
λίωνει και τρέσχει.

Το ίδιο τζιε το πλάσμα
άμα έν μιτσί, έτσι χαρκέται
πώς έσηι στόμα μεγάλο, νομίζει
έν να φάει τους τόπους.

Τζι' ύστερης αν τα να μπεί
στα χρόνια
λυγίζει τζιε ύστερα τσακρά
σαν το καλάμι μές το ρέμμα.

Ούλλο έτσι νομίζομεν
μα σαν κοντέψει τζίνη η ώρα
έν που το καταλάβουμε
τζιε ύστερα λαλούμε επίασιν τα γρόνια
μα εν πολλά αργά πιόν
κόφκουμε το γυρί μας τζιε ύστερης ξανά που την αρκήν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2009