Νυμφίος

Δημιουργός: JINO.X

...της τάβλας και του παρκέ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ως εκαθόμην οκλαδόν ξυπνών μετά φραπέδος
Προσμένων τε και αδημονών την πήξιν του ζελέδος
Ενεθυμήθην μιας νυκτός προ αμνημονεύτων χρόνων
Ήτις κατέστη μήτηρ – φευ! - πλείστων κλαυθμών και πόνων

Ήτο εσπέρα εαρινή και τω καιρώ εκείνω
Ήμην συλλήβδην στοιβαρός, ντούρος ως το κλαρίνο
Αλέκτωρ ήτο της μοδός άδων επί της κάρας
Αι κορασίδαι έπιπτον ηχούσης της κιθάρας

Είχον εν αίσθημα αβρόν ονόματι Κικίτσα
Ύπαρξις λίαν τρυφερά κι ολίγον κουφαλίτσα
Θυγάτηρ τινός στρατηγού απροσμετρήτου κλέους
Με κλίσιν εις την ωδικήν και εις την αφήν του πέους

Τα ραβασάκια έπεμπον μετά μιας φιλενάδος
“Σε καρτερώ στην αχλαδιά της Άγιας Τριάδος”
Ήτο το δένδρον παλαιόν, τρανός ήτο ο κορμός του
Κι άντεχε στις προστακτικές “δος του και ξαναδός του”

Εν μία νυκτί τα πάντα ρει, τα πάντα ανετράπει
Επέταγον δε ακραιφνώς το αριστερό μου μάτι
Κι ουδόλως τις εκίνησα της απιδιάς τις κλάρες
Εκόπη συν τα ήπατα αι ανάρμοσται λαχτάρες

Έτοιμος ων ίνα ασπασθώ περιπαθώς την νέαν
(αν ήξευρον θα εμπάρκαρον δια Νέαν Γουινέαν)
Ηκούσθη βροντερά φωνή “κάθαρμα, θα πεθάνεις
διάλεξε δόξα και τιμή ή σάβανο θα κάνεις;”

Ούτως εντύθην και γαμβρός εις την Αγία Τριάδα
Του μέλιτος δε ήτο ο μην στη Λούτσα μια βδομάδα
Μετεμορφώθη εις Αντζελα η Κικίτσα συν τω χρόνω
Κι ουκ είδον δοξαν, Πασχαλιά και τ' Αι-Γιαννιού ει μη μόνο

Δοθέντος τούτου έκτοτε εθεμελιώθη εντός μου
Άπαξ ορών έστω απιδιά και μάλλον δια παντός μου
Μία κατ' εξακολούθησιν φρικώδης παραζάλη
Και ελαφρά τριχόπτωσις συλλήβδην στη μασχάλη

Δύναμαι ίνα είπω δε άνευ φόβου και πάθους
Έχων τας φρένας χιαστί λόγια υψίστου βάθους
Όστις κουλούρα εστί φορών, πάσχων όστις τυγχάνει
Πολλάκις καθημερινώς φρονώ πως με λαμβάνει

Όμως ου χρη μακρυγορείν, ω άνδρες νυμφευμένοι
Τα πιάτα έτι άπλυτα είναι και περιμένει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2009