η συγκολητή μου

Δημιουργός: marakos1948, Μάριος

το είχα γράψει και αφιερώσει στην μασελίτσα μου,όταν μες την μοναξιά μου την εβαζα αντικρυστά μου και της..μιλούσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για σέ γλυκειά συγκολητή
τουτο το ποιήμα της ψυχής αφιερώνω,
που εκούσια σου φέρομαι συχνά πιεστικά
κι αυτο με κανει να υποφερω και να λυώνω

Απο τις πρωτες τις στιγμές της μοναξιάς ,
ειχα μονάχα εσένα απεναντι μου και μιλουσα,
με τη ροδολευκή σου φορεσιά για συντροφιά,
τις μαυρες μου στιγμές σιμά σου ξεπερνούσα

τότε μονάχος μεσα σε θλιψη και σταυρούς,
είχα παρέα μου χυμό σ ενα ποτήρι,
μα ηλθες εσύ για μένα να μασάς ,
σκληρές πριζόλες μα και σκέτο ψωμοτύρι

πλάι στις μπουκλες* κεινης της ψυχής
που απέκοψα εκεινη τη βραδυά τη ζοφερή
θελω να κανεις συντροφιά οταν εγώ εκλείψω,
πες τους πως θάμαι πάντα εκεί κοντά
και ότι για λίγο απο σιμά τους θε να λείψω

marakos2000

* μπούκλες της αείμνηστης Μαρίας μου ,που ζήτησα ενα ψαλίδι και απεκοψα ,καθώς και τη ματωμένη βέρα της που ποτέ δεν ξεπλυνα και φορούσα στο λαιμό μου,στη θέση του σταυρού,μέχρι το αίμα της να ποτίσει κάθε πόρο στην θέση της καρδιάς μου.Στιγμές οδύνης και μοναξιάς ενός 52χρονου τότε, που έχασε το ταίρι του,μια γυναίκα που λάτρευε και την είχε Βασίλισσα της ζωής του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2009