Piano

Δημιουργός: candy-candy, Χριστιάννα

Αφιερωμένο σ'αυτόν που ελπίζω αύριο να 'ρθει και να καθήσει στο πιάνο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

10 Ιουνίου

[font=book antiqua][color=brown]Πιάνω[/color] με τα δυο μου χέρια τέσσερις φωτογραφίες και τις σταυρώνω στον τοίχο.

Στιγμές παγωμένες στον χρόνο.

Στιγμές αθάνατες.

Στιγμές που δεν μυρίζουν όμως πια.

Στιγμές που δεν θα ξαναμυρίσουν ποτέ.

[color=brown]Πιάνω[/color] μια ματιά να κοιτάζει περίεργα. Να ψιθυρίζει κάτι σ' αυτόν ή αυτήν που βρίσκεται δίπλα της.

Και να κοιτάζει χωρίς ύφος. Να κοιτάζει νεκρά, σα να μην έχει πια τι να πει.

Σαν να τα έχει ήδη δει όλα και να μην την τρομάζει τίποτα.

Ή σαν να είχε δει τόσα λίγα που να την τρόμαξε η ξεσκέπαστη αλήθεια.

[color=brown]Πιάνω[/color] ένα ποτήρι και το ακουμπάω πάνω στο γυάλινο τραπέζι για να [color=brown]πιάσουν[/color] τα αυτιά μου με την σειρά τους τον ήχο που θα γεμίσει τον χώρο.

Που δεν θα αφήσει ούτε την πιο μικρή χαραμάδα ανοιχτή.

[color=brown]Πιάνω[/color] την μυρωδιά του ξυσμένου μολυβιού στον αέρα.

Και δεν την αφήνω μέχρι να βρω το μολύβι και να τραβήξω μια γραμμή. Ποτέ ίσια και ποτέ καμπύλη.

Απλά γραμμή.

[color=brown]Πιάνω[/color] τον εαυτό μου να φοβάται χιλιάδες πράγματα που μπορεί να συμβούν.

Τον [color=brown]πιάνω[/color] να κρύβεται.

Μέσα στα σκίτσα, πίσω από τις κουρτίνες, κάτω από τα σκεπάσματα.

Κάτω από το καπάκι του [color=purple]piano[/color] που βρίσκεται σε κάποιο σαλόνι.

Να [color=brown]πιάνει[/color] νότες σε μια απόχη και να τις τρώει για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό.

Θα μείνει για πολύ καιρό εκεί κρυμμένος, χρόνια έχει να κάτσει κάποιος στο [color=purple]piano[/color] αυτό και να σηκώσει το καπάκι.

Θα μείνει εκεί, να [color=brown]πιάνει[/color] τα συναισθήματά του στον αέρα και να τους διηγείται τι πάει να πει να σου λείπει κάτι.

Μέχρι αυτό το κάτι να έρθει πίσω, να καθήσει στο [color=purple]piano[/color] και να σηκώσει επιτέλους το καπάκι..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-06-2009