Της Βαβέλ η φυλακή

Δημιουργός: dimvel

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια θάλασσα κολύμπησα και λίμνες δυο τις ήπια
σε μια σταγόνα ναυαγός με μιαν αγάπη τρύπια
Σε γνώρισε το ένστικτο , σε λάτρεψε το σώμα
συναγερμού που σίγησαν τα σήματα , σε κώμα

Μια ηρεμία τινάζεται παλιό , αρχοντιάς το κτήριο
της ομορφιάς τα εκρηκτικά , καρδιάς το διαβατήριο
Όλες οι χαρές φορέσαν ρήμα στον αόριστο
κι όνειρο επαναστάτη το ‘στειλαν εξόριστο

Και δεν ξέρω πια τι θέλω μεσ’ της τρέλας το σημάδι
το πρωί ζωή να δίνω μα φονιάς να ‘μαι το βράδυ
Και ξυπνάω μ’ οξυγόνο λιγοστό μέσα στα στήθια
μ’ ένα ουρλιαχτό τραγούδι , π’ όλο μοιάζει σε «βοήθεια»

Μα κανένας δεν τ’ ακούει , άθλιο κλάμα υπερήχων
μάταια τύμπανα χτυπάει , φτιάχνει σάλπιγγες των τοίχων
κι αυτοί , όλο υψώνονται , Βαβέλ σηκώνουν πύργο
με φυλακίζουν άλαλο , μόνο , τρελό και λίγο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-06-2009