Επιθανάτιος ρόγχος

Δημιουργός: The world wags on

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέρω πως μου μένουν μόνο δυο βδομάδες ζωής
…εδώ…
αν και η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι να έζησα και ποτέ.
Αλλά δε γίνεται, πρέπει να έζησα αφού πριν λίγες μέρες έσβησα τα 21 κεράκια μου.
Περίεργο…
Επίσης ξέρω πως ο επιθανάτιος ρόγχος κρατά μόνο μερικά δευτερόλεπτα
κι εγώ δεν μπορώ να καταπιώ εδώ και καιρό –εύχομαι μόνο οι άλλοι να μην ακούν το φριχτό ήχο!
Άλλωστε και να τον άκουγαν, είναι πλέον αργά για να με σώσουν.

Είμαστε μακριά, όλοι, ο ένας μακριά απ’τον άλλο.
Κι αν πάμε να πλησιάσουμε, δεν υπολογίζουμε καλά την απόσταση και συγκρουόμαστε...
Κι έστω ότι το πάμε αργά, βήμα-βήμα, μέχρι να αγγιχτούν οι προτεταμένες παλάμες μας
...και πάλι, καμιά επαφή.
Αλλιώς είμαι κι αλλιώς με βλέπουν, μάλλον γιατί μπαίνουν τα μαλλιά μου μπροστά.
Προσπαθώ πού και πού να τα μαζεύω και να δείχνω την ψυχή μου, αλλά οι περισσότεροι έχουν μυωπία κι έχουν ξεχάσει τα γυαλιά τους στο σπίτι.
Και, κοίτα ειρωνεία, όσοι βλέπουν καλά, πάνε να το κάνουν παράνομα, από καμιά κλειδαρότρυπα.
Τους παίρνω πρέφα και τους στέλνω πάλι μακριά.

Και καλά να πάθω.
Γιατί επιλέγω την υπερβολή στα λόγια και στις πράξεις την έλλειψη.
Δεν είμαι η μόνη αλλά εν τέλει, είμαι μόνη, οπότε τι σημασία έχει…
Και τι προλαβαίνει κανείς να κάνει σε 15 μέρες ειδικά όταν είναι ξύπνιος μόνο τις νύχτες...
δεν μετράει νομίζω, έτσι μου 'χει πει η μαμά…
Καληνύχτα λοιπόν και καλημέρα,
ό,τι θέλει ο καθένας, ό,τι ζει...

…may we all live (happily) ever after…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-06-2009