Μονόλογοι. Με Καλμα Το Αγερι

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΕ ΚΑΛΜΑ ΤΟ ΑΓΕΡΙ

Χαράματα ξύπνησα με κάλμα το αγέρι
μοσχοβολούσε η νεραντζιά στην άκρη κει του δρόμου
άνθη πανέμορφα μικρά λευκά σαν τη ψυχή σου
δεν έκοψα κανένα τα σεβάστηκα μα σκέφτηκα εσένα...
θα κοιμάται η φεγγαρόλουστη μου μορφονιά
αχ να' μουνα εκεί να γευτώ το άρωμα σου
την κοιμισμένη αύρα που βγάζει το κορμί σου
την ανθισμένη μορφή σου από ευτυχία όπως την νεραντζιά...
να καθόμουν στο προσκεφάλι σου να αγναντεύω την κάθε κίνησή σου
το νωχελικό τέντωμα των χεριών σου
και πριν χαράξει η αυγή να σου' φτιαχνα ροδόνερο
να' ριχνα μέσα βότανα απ' αυτά που κρατούν τη νεότητα
για να σε καμαρώνω να σε καμαρώνω και να μην σε χορταίνω
να σε' περνα στα χέρια μου να σε' λουζα στοργή μου απαλά απαλά
μέχρι να νιώσεις τον έρωτα να κυλά στις φλέβες σου
μέχρι να νιώσεις τον έρωτα να διαπερνά το κορμί σου
και μ' ένα αραχνοΰφαντο να σε' ντυνα χαρά μου και εγώ να κάθομαι απέναντι
να σε κοιτώ να σε κοιτώ όπως τον ζωγράφο που ψάχνει και τη τελευταία
λεπτομέρεια για να βάλει την πινελιά την τελευταία γραμούλα για να
παρουσιάσει το καλύτερο έργο...
πόσο σ' αγαπώ πόσα χρυσάνθεμα θα σου' στρωνα χάμω για να ξαπλώσεις
πόσα χρυσά πουλιά θα σου' φερνα να κελαηδούν τον έρωτα
πόσο σ' αγαπώ
πόσα φεγγαροχαμόγελα θα στόλιζα το δωμάτιό σου για να' χεις μόνο χαρά
πόσο σε λατρεύω πόσα ποιήματα θα έγραφα για τη δική σου λάμψη
να μιλούν για έρωτα μόνο για έρωτα με γλυκοστάλαχτη χροιά
και μελιστάλαχτες νότες πόσο σε λατρεύω ξαστέρωμα της ψυχής μου
ουράνιο τόξο της καρδιάς μου πόσα μπορεί ακόμη να ανατείλει η σκέψη μου
για σένα αγαπούλα μου......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2009