Μονόλογοι. Ατενίζοντας

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μονόλογοι από το ποιητικό βιβλίο μου με τίτλο. ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΛΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΟ.
ΑΤΕΝΙΖΩΝΤΑΣ
Σε ποιο μονοπάτι να σε σεργιανίσω σε ποιο καλντερίμι
να σου δείξω πως το ξεκίνημα μιας νέας μέρας
είναι όπως την ανατολή που ξεπροβάλει αργά αργά
απ' το βυθό της θάλασσας ατενίζοντας τα ουράνια αγαθά
τα ουράνια πετεινά.
Κάθε ηλιαχτίδα κι ένα χρώμα από κείνα που δεν ξεθωριάζουν
στο πέρασμα του χρόνου από κείνα που δεν σκοτεινιάζουν
όπως την χλωμή αγάπη.
Στο μονοπάτι που οδηγεί στην ευτυχία στην αξία της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας,
στο μονοπάτι που δεν υπάρχει πόνος μίσος φθόνος
μα μόνο περίσσια αγάπη αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ
αγάπη που δυναμώνει ακόμη και μέσα από τα προβλήματα.
Σ' αυτό το πέρασμα θέλω να σε οδηγήσω να ξεπεράσεις τα άδικα της ζωής
να ξεχάσεις τα βασανιστικά χρόνια που σε περιβάλουν δραματικά
ένας έρωτας υπάρχει πάντα για τον καθένα ένας έρωτας μοναδικός
που αφαιρεί τη λογική και φθάνει στο χείλος της ηδονής με πάθος
αρκεί να τον ζήσουμε μαζί δίχως ταμπού δίχως προκαταλήψεις
μα με απλοχεριά γιατί είναι δώρο θεού που μας καλεί να σβήσουμε
ότι παλιό ότι σκουριασμένο καλύπτει τις ψυχές μας.
Θεά του Ολύμπου ανάγλυφη θέλω να σε αρπάξω από τα χέρια των τρωκτικών
για να σε κάνω δική μου μόνο δική μου σ' αθάνατα λημέρια
που δεν υπάρχει ζήλια που δεν υπάρχει φθορά από ανθρώπινα χέρια
παρά μόνο έρωτας έρωτας από κείνων που δεν σβήνει ποτέ που
δεν παγώνει στα νύχια της κατάρας παρά μόνο αναβλύζει αιώνιο πόθο
ακόμη και στα γηρατειά που αναπολεί το χάδι της ηδονής σαν το
καλύτερο φάρμακο σαν το καλύτερο βάλσαμο που αφήνει την γεύση
να ταξιδεύει σ' όλο το πλανήτη και να αχνίζει το σ' αγαπώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2009