Μονόλογος

Δημιουργός: artemis dimitriou, Μαριλένα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η νύχτα πέφτει απλώνοντας τα πέπλα της
στο γυμνό κορμί και στην ψυχή μου.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι τη νύχτα, τα σκοτάδια,
όπως όλοι οι ποιητές,
μα κάτι απροσδιόριστο με κάνει,
παράλληλα να τα αγαπώ.
Τις νύχτες,
μπορώ να σε κρατώ απ' το χέρι
και να κοιτώ στα μάτια σου,
τη θλίψη όλου του κόσμου.
Τις νύχτες γλυκιά μου αγάπη,
διαβάζω την ψυχή σου,
ακούω τη λυπημένη σου κραυγή
και μες στη μικρή μου χούφτα,
κρατώ την μεγάλη σου καρδιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2009