Aλισβερίσι

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναχοί απεσταλμένοι χωρικοί
πεζοπόροι που γυρίζαν’ εποχή
δεν τα ξόφλαγα τα χρόνια και μου γύρευαν
τα σωστά χώρια απ’ τα λάθη που αλήτευαν.

Μα εσύ ήσουν απ’ έξω και δεν έβλεπες
κι απ’ τα βάθη της καρδιάς μου κάτι έκλεβες
μα δε ζήταγες στολίδια δεν ντυνόσουνα
κι απ’ τη δύναμη του πόνου ανδρωνόσουνα.

Τώρα αρχίζω αλισβερίσι με τ’ αδύνατα
παίρνω δίνω και κοιμάμαι μες τα κύματα
κι απ’ το δρόμο της καρδιάς μου φυγαδεύτηκα
μες τους γνώριμούς της τόπους ξενιτεύτηκα.

Θα σε βρω μ’ αυτό τον τρόπο μες το χρόνο
την παλιά υποταγή σου να ‘χω μόνο
τη ζητήσανε τ’ αστέρια και την έδωσα
το μετάνιωσα που σ’ όρκο δεν την έδεσα.

Συναντούν βοριά και νότο τα ταξίδια μας
διασταυρώνονται στα στήθη τα χατίρια μας
θάνατος μέσα στους τρόπους γνώριμη η αρχή
να ‘ρθεις φως μου μοιρασμένο ως εκεί.

Έχει η σκοτεινιά φαρμάκι μα δε θα το πιουν
τα χείλη σα μονιάσουνε λέξη δε θα πουν
μες την πόλη πόσο να ‘μαι, πόσο πιο μικρός
σε ανώγια και κατώγια άλλος ουρανός.

Στην ισόβια φυλακή μου ν’ αγοράζω γη
από λόφο σ’ άλλο λόφο έσπειρες σιωπή
δενδρολίβανο κομμένο που ζηλέψαμε
μες σε λησμονιάς τραγούδι το μαζέψαμε.

Λίγο-λίγο δραπετεύω και ξανάρχομαι
μ’ ήλιο και βροχή βαδίζω και λες μάχομαι
χίλιες σκέψεις στον αέρα γύρω απ’ τη φωτιά
καις τον πόνο, καις τη λύπη και την απονιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2009