Ωρίων, στο ξέφωτο των αστεριών

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ωρίων, στο ξέφωτο των αστεριών
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Στο ξέφωτο των αστεριών,
οδοιπόρος ξάπλωσα να ξαποστάσω.
Κουρασμένος Ωρίων,
από το αέναο κυνήγι των Πλειάδων.
Αποκοιμήθηκα μηρυκάζοντας ιδέες,
και πόθους ξεχασμένους.
Που τρεμουλιάζουν το κορμί,
Αποκοιμήθηκα αγκαλιά με τα όνειρα
Που διαπερνούν τα σκοτάδια
Καβάλα στις ακτίνες του ήλιου
Που διαπερνούν τα βλέφαρα
και τα φύλλα της καρδιάς μου.

Και οι παλιοί μου φίλοι, πάντα παρόντες,
στα παιγνίδια της σκέψης μου.
Σαν το λαδάκι στο φαγητό της μάνας μας
Νοστιμίζουν παλιούς λογισμούς
Ξυπνούν παλιές αγάπες και παλιές ιδέες
για τον έρωτα και την επανάσταση.
Ξυπνούν παλιές μνήμες
Και σχέδια έξαψης με εφόδους κατάληψης
Ξυπνούν την βεβαιότητα,
Την σιγουριά και την αισιοδοξία της νιότης μας

Τώρα στα ξέφωτα των αστεριών
Ξεκουραζόμαστε όλοι, ξεχωριστά.
Δεμένοι με τα νήματα
που υφάναμε στην νιότη μας .
Με γεμάτο το δισάκι μας
Αποθέματα ποίησης, λευτεριάς και έρωτα.

Τώρα στα ξέφωτα των αστεριών,
Μαζεύουμε πυγολαμπίδες,
που θα φωτίσουν
το αφώτιστο σημείο του εαυτού μας ,
τη μαύρη τρύπα των λογισμών μας.

Μαγειρεύουμε μαγικά μαντζούνια,
που θα σταματήσουν το χρόνο,
τον εχθρό της ζωής μας,
το σύμμαχο της εξέλιξης,
τον ονειροπλάστη και τον ονειροκτόνο.

Φτιάχνουμε μαγικά αρώματα
Για την οσμή του σώματος που παρακμάζει
Για την οσμή της λήθης που μας καταδυναστεύει,
και μας λυτρώνει, από τους ανεκπλήρωτους πόθους

Κτίζουμε αερόστατα για να ξεφύγουμε,
από το μέλλον μας, που κονταίνει.
Από τον ορίζοντα, που μας φυλακίζει.

Τώρα στα ξέφωτα των αστεριών
καταστρώνουμε συνωμοτικά, με τα μάτια,
σχέδια δραπέτευσης
Με τα ανεξίτηλα εφόδια της νιότης μας
Την ποίηση, την λευτεριά και τον έρωτα,
Φυλαχτά κεντάμε για την νέα γενιά.

Τώρα στα ξέφωτα των αστεριών,
Χωρίς εγωισμούς πλέον, ταπεινά,
ονειρευόμαστε την επανάσταση
Ξέροντας πως η Γή της επαγγελίας είναι,
Που εμείς μόνο από μακριά θα δούμε.
Αμαρτίες πληρώνοντας δικές μας
Και των προγόνων μας
που τα χρυσά είδωλα λάτρεψαν.
Ξεχνώντας το μοναδικό Θεό,
τους καταπιεσμένους.
Ξεχνώντας πως «Στο κίνημα βρίσκεται η απάντηση,
όποια και αν είναι η ερώτηση»*.

15 Μαΐου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

*Παράφραση της γνωστής φράσης «Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση» που από μερικούς αποδίδεται στον Andre Breton, ενώ από άλλους στον Λουί Αραγκόν ή ακόμα και στον Andre Gide.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2009