Ένα Περιβόλι Ζωή

Δημιουργός: ΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ, Κατερίνα Kωνσταντίνου Μάτσιου

Χαίρομαι να παρακολουθώ τη ζωή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα Περιβόλι Ζωή

Παρακολουθώ τη ζωή και χαίρομαι,
τα γυμνά κλαδιά στο κρύο του χειμώνα, αναμένουν,
υπάρχει ζωή
Τα πρώτα ξεπετάγματα την άνοιξη,
υπάρχει ζωή
Τα μπουμπουκιασμένα άνθη
ωσάν το ζεστό καλοκαιρινό δείλι στον ορίζοντα,
δίπλα στα τρυφερά φυλλαράκια του Μαγιού
υπάρχει ζωή
Τα πρασινωπά αγουρόξινα ρόδια
στο τέλος του λιόπυρου καλοκαιριού
κρεμούν καμαρωτά απ’ τους φράκτες και κάποτε σπρώχνονται
σαν να θέλουν να αγναντέψουν τη ζωή
υπάρχει, ναι, ζωή
Και οι ανεμόμυλοι γυρίζουν μουλωχτοί
ακούραστοι πολεμιστές στο χρόνο
κάποτε κιόλας τρίζουν για να δώσουν το μήνυμα
είμαστε εδώ, στο φουσάτο του καλοκαιριού αεράκι
που ελαφροχαϊδεύει τη φτερωτή τους
Στέκονται πάντα εκεί φύλακες του περιβολιού,
παραστάτες της δεξαμενής με τις πολλές θύμισες
με τα παιδικά γέλια και τα ανέμελα παιχνίδια τους μα και τα μαλώματά τους
Το νερό κυλά γάργαρο, φλυαρίζει και αυτό μες τις πλακόστρωτες δομές
και γαργαλάει ελαφρά τους πετρόκτιστους κατεβάτες,
κυλά στη χωματίλα και στις φαγωμένες από το χρόνο πέτρες
για τη ζωή
Και ξάφνου μπήκε το φθινόπωρο
τα φρούτα γινομένα πια στα κλαδιά τα βαρυφορτωμένα
ακούμπιστρο βρίσκουν κάποιες φορές στον ασπρισμένο τον τοίχο
Αναμένουν τα ρόδια τη συγκομιδή, ασπροκόκκινα, πανέμορφα, μεγαλοπρεπή
άλλα πάλι δεν περιμένουν και από την πολλή απαντοχή
φωνάζουν, ανοίγουν τα κατακόκκινα στόματα
με τις λαμπερές τους ρόγες να σκάζουν στα γέλια
από την πολλή την ανυπομονησία τα τρελούτσικα
και όμως αυτό είναι η ΖΩΗ
και χαίρομαι να την παρακολουθώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2009