Όπερα - Γλωσσάριο 7

Δημιουργός: daponte, Σταύρος

Ο χορός στην όπερα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διάφοροι χοροί έχουν χρησιμοποιηθεί στις όπερες για να διανθίσουν την πλοκή . Μερικοί απ' αυτούς είναι:

[B]Αλλεμάντα [/B](=[I]γερμανικός χορός [/I]στα γαλλικά) χορός σε 4/4 , πρώτο μέρος της καθιερωμένης σύνθεσης της [I][B]σουίτας[/B][/I] (σύνολο χορών με καθορισμένη σειρά) του 17ου αιώνα.

[B]Κοντρ ντανς [/B]ή [I]country dance[/I]: Χορός ζευγαριών σε 2/4 δημοφιλής στην αγγλική και γαλλική ύπαιθρο, διαδόθηκε στη συνέχεια και στις πόλεις.

[B]Μενουέτο[/B]: αριστοκρατικός χορός που ξεκίνησε από τη γαλλική βασιλική αυλή.

[B]Φολία[/B] πορτογαλικός χορός , δημοφιλής το 17ο αιώνα.

[B]Πόλκα[/B]: ζωηρός τσέχικος χορός σε ρυθμό 2/4 , ήταν ο δημοφιλεστερος μετα το βαλς χορός του 19ου αιώνα. με ευρεία χρήση στις ρομαντικές όπερες.

[B]Πολωνέζα[/B], είδος πολωνέζικου αργού χορού σε ρυθμό 3/4. Συναντιέται τόσο ως παραδοσιακός όσο και ως και μεγαλοπρεπής αυλικός χορός.

[B]Μαζούρκα[/B]: λαϊκός παραδοσιακός πολωνέζικος χορός σε ρυθμό 3/4 ή 3/8

[B]Βαλς[/B]: ([I]waltz[/I], [I]ελλ:στρόβιλος [/I])αυστριακός χορός για ζευγάρια σε ρυθμό3/4 . Εμφανίστηκε το 1770 σαν εξέλιξη των γερμανικών χορών. Διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη Οι αυστριακοί συνθέτες [I][B]Γιόχαν Στράους [/B][/I]και [I][B]Γιόζεφ Λάννερ [/B][/I]το προώθησαν ως λαϊκό χορό .Πρόγονο του βαλς αποτελεί το [B]λάντλερ[/B] που χορεύουν οι χωρικοί στον Ντον Τζοβάννι.

[B]Φλαμένκο[/B]: Τσιγγάνικης έμπνευσης χορός που ξεκίνησε στην [I]Ανδαλουσία [/I](νότια Ισπανία) με συνοδεία φωνής και κιθάρας και χαρακτηριστικό πάθος στην έκφραση. Ο ρυθμός τονίζεται με καστανιέτες, παλαμάκια και δυνατά χτυπήματα της φτέρνας . Διακρίνεται για το θρηνητικό και διανθισμένο ύφος τραγουδιού.

[B]Ταραντέλα[/B]: Γοργός λαϊκός χορός της Νότιας Ιταλίας σε τρίσημο ρυθμό και μέτρο 6/8. Η ονομασία του προέρχεται, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση , από τη δηλητηριώδη αράχνη ταραντούλα. Ενσωματώθηκε στην έντεχνη μουσική το 19ο αιώνα.

***[B]Η σκηνή του χορού στο Φινάλε της 1ης Πράξης του Ντον Τζοβάννι[/B]
Ο Μότσαρτ παρουσιάζει επί σκηνής τρεις ορχήστρες που παίζουν ταυτόχρονα τρεις χορούς σε διαφορετικό ρυθμό: το μενουέτο(σε ρυθμό3/4) , χορό των αριστοκρατών τον οποίο χορεύουν ο Ντον Οττάβιο και η Ντόνα Άννα, το κοντρ-ντανς (καντρίλιες )( σε ρυθμό2/4), χορό της αστικής τάξης όπου χορεύει ο ευγενής Ντον Τζοβάννι (κάνοντας ένα βήμα προς τα κάτω στην κοινωνική ιεραρχία) και η χωριατοπούλα Τσερλίνα (κάνοντας αντίστοιχα ένα βήμα προς τα πάνω) και τρίτος είναι λαϊκός γερμανικός χορός (λάντλερ σε ρυθμό3/8) στον οποίο χορεύουν όλοι οι χωρικοί, ο Λεπορέλλο και ο Μαζέττο. Ο "δημοκρατικός" αυτός χορός όπου όλοι γίνονται δεκτοί εκφράζει την ταξική συναδέλφωση και την ίση μεταχείριση.(όπως λέει ο Ντον Τζοβάννι: [I]Ζήτω η ελευθερία [/I]:πρόκειται για την ελευθερία της απόλαυσης )

*** Στις γαλλικές όπερες ([I]grand opera[/I]) ήταν επιβεβλημένη η ύπαρξη χορού προς τέρψη των θεατών. Αντίθετα ο [B]Βέρντι [/B]αρνιόταν να συμπεριλάβει σκηνές με χορό στις όπερές του, παρά μόνον εάν αποτελούσαν μέρος της πλοκής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2009