+ Αφιερωμένο στη μνήμη του αδερφού μου 6/8/90 Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία Θα σε θυμάμαι με αγάπη και ας μη παίξαμε ποτέ ως παιδιά... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [color=fuchsia][B] ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ+[/B][/color]
[B]6/8/1990[/B]
[color=purple][I]Έκλεισες τα μάτια σου πρωτού καν αντικρύσεις τον ήλιο της ημέρας. Έφυγες πρωτού καν σε καλωσορίσω, πρωτού σε αντικρύσω, πρωτού να σε φιλήσω. Έκλεισα για λίγο τα δικά μου μάτια και σε φαντάστηκα.
Σε είδα γελαστό με ένα όμορφο γλυκό χαμόγελο όπως το δικό μου. Θα ήσουν 19 ετών σήμερα αν ζούσες.
Θα ήμουν η μεσαία στα αδέρφια στη σειρά. Πρώτος ο 27 χρόνος αδερφός μου, μετά εγώ και συ ο πιο μικρός.
Σε είδα ψηλό, με λυγερό κυπαρισσένιο κορμί, με σκούρα καστανά μαλλιά και μάτια μελιά όπως τα δικά μου. Θα είσαι σίγουρα ένας από τους συγγενείς μου που φτερούγισε στο παράδεισο. Δεν αντίκρυσες την κακία αυτού του κόσμου και είσαι μακάριος για αυτό. Θα ήσουν σίγουρα ένα όμορφο παλικάρι αγαπημένε μου Παρασκευά! Ποια μέρα άραγε έφυγες; Δεν θυμάμαι γιατί ήμουν και γω τότε μικρή και έπαιζα με τις κούκλες που είχα για συντροφιά. Είχα τότε ανεμελιά και δεν μου είπαν πως σε έχασα. Με τον καιρό το έμαθα, όταν άφησα τις κούκλες και άρχισα να αγωνίζομαι και να καταγράφω τη ζωή μου σε ένα μυστικό ημερολόγιο που είχε πάντα ένα λουκετάκι. Άνοιγε δύσκολα, μα όταν άνοιγε ξανάκλεινε γιατί μάτωνε, έδινα πάντα θάρρος στους άλλους και σε μένα δεν έδωσε κανείς. Ποιος ξέρει; Ίσως γιατί μοιάζω ακόμα με παιδί που αγαπά τα παραμύθια, τα παλάτια, τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες. Ωρίμασα πριν την ώρα μου, άφησα τις κούκλες και όλοι γύρω μου απορούσαν που ήμουν διαφορετική και δεν έπραττα αυτά που έπρατταν εκείνοι. Μου λένε ότι έχω γλυκό πρόσωπο και όμορφα μαλλιά και θυμάμαι τη μητέρα μου στη φωτογραφία.
Ναι, της μοιάζω και λίγο εκείνη με καταλαβαίνει και ας αγαπά το παιδί της, μα προτιμώ να έχω εσωτερική ομορφιά που να αντανακλάται σε ένα γελαστό και συμπαθητικό πρόσωπο.
Αγαπώ τα τριαντάφυλλα και κάτι μέσα μου, μου φωνάζει ότι αρέσουν στις ευαίσθητες ψυχές. Θα άρεσαν σίγουρα και σε σένα, μα εκεί που βρίσκεσαι είσαι σε μέρη πιο πλούσια από μυστικούς κήπους επίγειους, με λουλούδια που δεν μαραίνονται και σβήνουν.
Χαμογέλα καρδιά μου, η ζωή συνεχίζεται...[/I][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2009 | |