Νεκροφάνεια

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Αλύτρωτα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Σώμα στη θάλασσα επιπλέει.
Δε ζητά βοήθεια. Δε μπορεί.
Μια μωβ σκιά και λίγο σκούρο
γκρι αγκαλιάζουν το δέρμα του.
Το χαμόγελο σκουριασμένο κρεμιέται
από το πρόσωπο. Ξεραμένο από την αρμύρα.
Την αρμύρα δυο μικρών ωκεανών , που
κάθε τόσο ζούσαν απ’ την παλίρροια.
Τώρα νηνεμία.

Σώμα στη θάλασσα επιπλέει.
Παρασέρνεται. Διαβρώνεται.
Κάτω από τη σάρκα όμως
μια κόκκινη καυτή λάβα ζητά απεγνωσμένα
να εξορύξει τις ανάσες.
Να σώσει τις πνοές, δίνοντας πρόσφορο
έδαφος να παίξουνε τα κύτταρα.
Χτυπάει η καρδιά. Χωρίς απόκριση .

Σώμα στη θάλασσα βουλιάζει.
Ζητά βοήθεια, μ’ένα αχνό ‘’πονάω’’.
Αντίκρισμα κανένα.
Πεινάει η ψυχή. Λιμοκτονεί.
Ευχή στον θάνατο.
Νεκροφάνεια υψώνεται στο ημίφως.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-06-2009