Αντίο σύντροφε

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντίο σύντροφε *
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τον αγαπήσαμε που ήταν
Πάντα σεμνός γλυκός και αθόρυβος
Πάντα παρών, πάντα μπροστά, πάντα μαζί μας
Μικροκαμωμένος και ευαίσθητος
Αλλά με καρδιά μεγάλη, έτοιμη για θυσίες
Στις διαδηλώσεις πάντα μπροστά.
Το βλέμμα του, εμάς αναζητούσε
Και σαν την κλώσα τα κλωσόπουλα,
πάντα εμάς μετρούσε

Τον αγαπήσαμε γιατί κοντά μας ήταν,
όταν κάτω από τα πανό μας
την αγωνία μοιραζόμαστε
Τις μέρες εκείνες τις δύσκολες ,
που οι σύντροφοι μετρημένοι ήταν.

Τον αγαπήσαμε γιατί μαζί περιμέναμε
κάθε φορά την άνοιξη τις λεμονιές ν’ ανθίσουν
Μαζί ξηλώναμε και υφαίναμε τάπητες,
στολισμένους με όνειρα και ιδέες.

Τον αγαπήσαμε γιατί μαζί ματώσαμε,
Και αφού τα μπράτσα μας σε αλυσίδες δέσαμε,
σφιχτοδεμένοι προχωρήσαμε
Διασχίζοντας τα σύννεφα,
της χημικής σκόνης και των δακρυγόνων

Τον αγαπήσαμε γιατί πάντα μαζί μας ήταν
Στις χαρές μας, τότε που πολλοί είμαστε
Τότε που οι απεργίες των εκπαιδευτικών,
δονούσαν το κέντρο της Αθήνας
Τότε που οι δάσκαλοι δεν δίδασκαν στις Αίθουσες,
αλλά στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.
Μαθαίνοντας τους μαθητές τους,
πώς να διεκδικούν το δίκιο
Μαθαίνοντας στους εργαζόμενους,
πως να αγωνίζονται με περηφάνια,
για την παιδεία και την αξιοπρέπεια.

Τον αγαπήσαμε γιατί μαζί μας ήταν
Και στις λύπες μας στα δίσεκτα τα χρόνια
Τότε που αγελάδες ήταν ισχνές
και οι αγώνες δύσκολοι.
Τότε που λιγοστοί είμαστε και μετρημένοι
Τότε που πορευόμαστε χωρίς το χαμόγελο
Τότε που μοιραζόμαστε το κουράγιο μας,
Κομμάτι κομμάτι σαν το ψωμί που μας τελειώνει.

Τον αγαπούσαμε γιατί πάντα απλόχερα
Μοίραζε τα κομμάτια της καρδιάς του
Και τον αγαπάμε ακόμα
Γιατί η μνήμη του, το χρέος μας θυμίζει
Αφού μέτρο για την συνείδηση μας
και τη συνέπειά μας είναι τώρα.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

*Στο σύντροφο και αγωνιστή δάσκαλο Σπύρο Μαρκόπουλο που έφυγε τόσο γρήγορα από κοντά μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2009