Λιμανάκι κι ερημοκκλήσι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Αφιερωμενο στην υπέροχη,εξαιρετική ανυπέρβλητη γυναίκα που ομορφαίνει τη ζωή μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είσαι ένα λιμανάκι νησιού ελληνκού
Τ’απάγγιασμα της νηνεμίας την ώρα του καταπαυμού
Όλο κατάρτια περήφανα υψωμένα
Φτωχά καίκια αραγμένα
Φτωχά αλλά που γνώρισαν την αντάρα
Φορτώθηκαν μόχθο και τρομάρα

Είσαι άσπρο ερημοκκλήσι δαρμένο απ΄την αντηλιά
Γύρω σου αμπέλια ,μποστάνια και συκιές ,κάποια μοναχική ελιά
Χρυσοφρυγανισμένα τα χορτάρια αχνίζουν επιβλητικά
Άγγελοι τα τζιτζίκια σε λιτανεύουν το κάθε απομεσήμερο ως αργά
Κι έρχονται σμάρι τα πουλιά σε φτεροκόπημα τόσο πυκνό
Σου ψέλνουνε ομάδι το μανιασμένο τους χορό

Πως μου ξεφύγαν τα νοήματα που μου γνέφαν οι οιωνοί
Πως ξεστόχησα τα μυνήματα που μούστελνε η ευλογημένη σου μορφή
Άλαλα τα χείλη μα τόσο εκστατικά
Και τι μπορούν ν’αρθρώσουν που τη φωνή τους κουκουλώνει η χαρά
Κουφός κι ανίδεος ο έρμος ,τραβούσα στον άθλιο δρόμο και στη μπόρα
Αφήνοντας ξοπίσω μου τα σοφά και τίμια σου δώρα

Μα να πως βγήκα έξω απ’τη κλεισούρα τη δασωμένη
Κι έτσι ανέμελα πως βρέθηκα σε μέρα προχωρημένη
Ήρθε κι απλώθη μέσα μου σαν ξαλάφρωμα ένα κάτι
Αύρα παραδείσια κι ευφραντική,ο έρωτας κι η αγάπη
Ξύπνησε και μετάδωκε αγγελία ένα τρελλό αηδονάκι
Κι όλα μου τ’άχαρα τα χτεσινά τα εξαφάνισε τ’ερημοκκλήσι και το λιμανάκι..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2009