Θέατρο του αρρήτου

Δημιουργός: dimvel

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί , που μόλις ξεκινούν τα έξω σιωπητήρια
αρχίζουν οι εντός φωνές , παιδιά με απορίες
ανάβουν φώτα , σπρώχνουνε πόρτες και παραθύρια
μύρια καλούν τα ξωτικά να λένε ιστορίες

Θρασύτατα και αμαθή , με έπαρση κι αγένεια
παράσταση θα δώσουνε με κείμενα της τρέλας
έκανα –λέει- τον έρωτα μιαν άλλη Ιφιγένεια
και τη θυσίασα κρυφά σε μπάρκο καραβέλας

Σα να μην έφτανε αυτό , τα χρόνια ανακατεύουν
σ’ αρχαίες μάχες γίνομαι ο αγγελιοφόρος
όλη μου την ενέργεια , τρέχοντας την ξοδεύουν
στης ήττας τον ανήφορο , πανύψηλο το όρος

κι έπειτα τις αλήθειες μου πουλόβερ το ξηλώνουν
σε ψέματος λαβύρινθο , το νήμα όλο κομμάτια
πυγολαμπίδες προβολείς ρίχνουν να με στραβώνουν
χάρη μου κάνουν τελικώς και βρίσκω μονοπάτια

Χάνονται την ανατολή , κλαίγοντας και γελώντας
τον ύπνο ξεκλειδώνοντας απ’ το στενό κελί του
κουραστικό το θέατρο στον ουρανό του αρρήτου
τις μνήμες κλέβει αυγερινός και μένω απορώντας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2009