Κληρονόμοι

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η τσούλα νύχτα κάνει τα δικά της
τρέχει σαν το δαίμονα μας μες το νου
Ελλάδα ίδια τρώει τα παιδιά της
ύστερα ξαπλώνει σε μια κουρελού.

Μπαλώνει χρόνια έγχρωμα κομμάτια
μα το χρώμα δεν αλλάζει του μυαλού
το μαύρο ξεδιπλώνεται στα μάτια
και της ίριδας ταξίδεψαν γι'αλλού.

Τ'αραχνιασμένα τρίζουνε σανίδια
πνίγοντας το γρύλισμα ενός λυγμού
σπασμένα τ'ουρανού τα κεραμίδια
άφαντα τα χνάρια κάποιου μας θεού.

Σεργιάνι βρώμικο χωρίς το ταίρι
μόνο πέρασμα ο δρόμος του γκρεμού
τον φώτισε για μια στιγμή τ'αστέρι
έσβησε στο σάστισμα του πρωινού.

Της νύχτας μαζεμένα τα στολίδια
μα το δένδρο ήτανε του διπλανού
τα ξεφορτώθηκα με τα σκουπίδια
σαν ξορκίζοντας τις ώρες του κακού.

Η μέρα νάτη ανατέλλει πάλι
κρύβοντας με ήλιο ίχνη του βυθού
και γειά σου Γιώργο, Λένα και Μιχάλη
κληρονόμοι κάποιου έρμου μαγαζιού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2009