Της νιότης το φεγγάρι

Δημιουργός: vlachos, ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Τα νιάτα μας για οδηγό,
μια νύχτα με φεγγάρι,
δώσαμε όρκο στο θεό,
να γίνουμε ζευγάρι.
Ξυπνήσαμε ένα πρωινό,
λιώμα και πτώμα απ΄ το ποτό,
δυο ξένοι, δυο φαντάροι.
Για πότε φτάσαμε ως εδώ
δεν πήραμε χαμπάρι.
Χάσαμε το φεγγάρι.

Μαζί περάσαμε πολλά,
ας προσπαθήσουμε ξανά,
να πέσει το ντουβάρι.
Έμεινε σπίθα στη καρδιά,
μ’ αυτή θ’ ανάψουμε φωτιά,
αέρας θα τη πάρει.
Απόψε έχει συννεφιά,
δεν βγήκε το φεγγάρι.

Μη περπατάμε στα τυφλά,
έλα ν’ ανάψουμε ξανά,
στο φάρο το φανάρι.
Ας κελαηδήσουν τα πουλιά,
ζυγώνει η άνοιξη γοργά,
μυρίζει το θυμάρι.
Απόψε έχει αστροφεγγιά,
γιομάτο το φεγγάρι.

Απόψε έχει ξαστεριά,
σ’ αυτή τη νύχτα τη γλυκιά,
πάλι μαζί, ζευγάρι.
Θα ξανανιώσουμε παιδιά,
μας φέρνει κάτι απ’ τα παλιά,
της νιότης το φεγγάρι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2009