Ιθάκη

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...πάρε και τη φωτιά μαζί...να μη θυμάμαι πια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ιθάκη


Μες στο ντουλάπι μου στοίβες πώς γίναν οι αφόρετες λέξεις;
Πού 'ναι τα χείλια σου να γιατρευτούν τα μισά μου φιλιά;
Στα πλήκτρα χώθηκα να κλάψω τώρα που δε θα επιστρέψεις
Κι ως το πρωί δε θα μείνει απ' το δάκρυ γουλιά


Τυφλό το σύστημα κι όλο χτυπά πριν να δω που πατάω
Στάζουν στα χέρια μου όρκοι ξεκρέμαστοι, πέφτουν στη γη
Το δαχτυλίδι σου πάει καιρός πια που δεν το φοράω
Καιρός που ο ατμός μου σφυρίζει μα δε λέει να εκραγεί


Μαύρο σεντόνι για πανί
Σημαδούρα από χαρτί
Και μια ρότα ξεβαμένη του σακάτη
Το πέλαγο ήτανε φτηνό
Το νησί όλο γκρεμό
Ούτε τέλος, ούτε αρχή, ούτε παλάτι


Πόρτες και κάγκελα και τα κλειδιά να σκουριάζουν στο χώμα
Τι να κοιτάξω πια; Τ' αστέρια κόβουν σα νά 'ναι γυαλιά
Πού 'ναι τα χέρια σου να σεργιανίσουν τ' αχάραγο σώμα;
Τόσο ψηλά πως να φτάσω; Δεν υπάρχουν σκαλιά


Χρόνος, καφτάνι στο κορμί
Πόσα τέρμινα μπορεί
Να κρατήσει η ευχή μες στο φλυτζάνι
Απ' της Ιθάκης την πληγή
Ποιός επέζησε να πει
Το ταξίδι αν προτιμά ή το λιμάνι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2009