Πόλη παλιά

Δημιουργός: Πριγκιπας

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόλη παλιά που ποτέ δεν κοιμάσαι
με φώτα θεάτρου σε βράχου σκιά
στις λήθης το φώς δε θες να θυμάσαι
ιππότες που χάθηκαν σε μια φωτιά

Ζηλεύει η αυγή της θάλασσας ταίρι
κόβουν οι λέξεις σε δρόμους γυαλί
μες το νερό βουλιάζει ένα αστέρι
δάκρυα που ανθίσαν σε μια προσευχή

Σ'εναν τροχό που οι μνήμες γυρίζουν
ήταν σαν χθές που μου πές το αντίο
χρυσάφι μικρό σε μάτια που ελπίζουν
να ξαναδούν της αγάπης σου το πλοίο

Και συ μοναξιά που λες πως με ξέρεις
τα ίχνη σου αφήνεις επάνω στη καρδιά
αλμύρας βροχή κοντά σου θα μου φέρεις
να με τυλίξεις με μια στείρα αγκαλιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2009