Σβησμένο σεληνόφωτο

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Georgia] [I]Άχνιζει απόψε νοσταλγία
κι εγώ, μανία γεμάτη
μαύρο κι ασήκωτο κουβάρι
ξετυλίγω με τα νύχια μου τη νύχτα
θέλοντας μόνο να σε φέρω πιο κοντά
θέλοντας μόνο να αρπαχτούμε και οι δύο
από το ίδιο λεπτοφυές και αιθέριο νήμα
Δίχως χρώματα πια
δίχως ύλη και φόβο.
Με τη βεβαιότητα μόνο της ένωσης
να σου τρυπήσω σαν αέρας τη σιωπή
και να σου ψελλίσω αλήθειες.
Έτσι αμφότεροι και διάτρητοι από παντού
όταν θα μπάζουμε φωτιά κι ίσως σκοτάδι
να σου το πω για να το μάθεις το τραγούδι μου
μαζί με μάγισσες της νύχτας και φεγγάρια:

«Πολλοί στο σώμά τους γυρεύουνε λαβές
αποζητώντας τα ηνία της ζωής τους
μα εγώ δεν γίνομαι Θωμάς για τους απίστους
μήτε Χριστός για ανύπαντρες Μαγδαληνές.
Ψάχνω την πτώση μοναχά μες το κορμί σου
δύτης στο όνειρο που δεν είδε κανείς
Γίνου ποτάμι, ξέβρασε με στην ορμή σου
πνίξε το «εγώ μου», για να ζήσει το εμείς..»

Κι όταν το μάθεις, τρυφερά θα με κοιτάξεις
σκεπάζοντας με-με του ύπνου το σεντόνι-
Πριχού να φύγεις ένα δάκρυ σου θα στάξεις
να’χει αιτία η Ψυχή μου να ιδρώνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2009